Æskan - 01.07.1908, Page 2

50
Æ S K A N
búnu tekur maður þessi aó æpa og
skrækja og láta öllum illum látum; og
bregzt það þá varla að innan stundar
koma tígrisar einn eða ileiri í ljós; því
þeir beyra allra dýra bezt. Þeir ráð-
ast nú að búrinu þegar þeirsjámann-
inn, og reyna að rifa sundur bumus-
arstengurnar. En meðan þeir eru að
því, getur maðurinn komið sér fyrir
með spjótinu og sært dýrið eða dýrin.
Til tryggingar er spjótsoddurinn oft
eitraður; og líður þá sjaldan langtunz
það fellur óvigt.
1 Indlöndum eru tígrisaveiðar mest
tiðkaðar; og þykir þar liið mesta kall-
menskumerki að fella trígrisdýr að velli.
Verður þaó til þess, að jafnvel æðslu
höfðingjar leggja stundum sjálfir á
tígrisaveiðar; og hafa þeir þá að jafn-
aði viðhafnar-útbúning mikinn, oft
fjölda af fílum með skotmönnum á
og lieilan sæg af veiðihundum, sem
eiga að hanga á tigrisnum til að stöðva
hann meðan verið er að koma á hann
skoti; enn fremur hornablástursmenn
og trumbuleikara til þess að tælatígr-
isinn fram. Sjálfir silja liöfðingjarnir
á úlfalda eða fíl; og er hylst svo lil
að þeir geli komið bana-skotinu á
tígrisinn. Stundum liala höfðingjarnir
uppáhaldskonur sínar með sér akandi
i lokuðum vögnum; og skemta þær
sér við að horfa á veiðina. — Einmitt
þannig var hagað hinni miklu lígrisa-
veiði, sem landshöfðinginn í Oude á
Indlandi héll fyrir nokkrum árum
síðan. Hann hai'ði með sér állan urm-
ul af alskonar tömdum veiðidýrum,
svo sem: veiðihundum, tömdum par-
dusdýrum, sem noluð voru til veiða,
fálkum, víg-hönum o. s. frv. Enn frem-
ur hafði hann á þriðja hundrað 1‘íla,
og sat á þeim allur fjöldi af skotmönn-
um. Bumbusláttarmenn og hornaleik-
arar voru og fjölda margir með í för-
inni, sömuleiðis konur úr kvennabúri
landshöfðingjans, söngkonur, leikarar
o. s. trv. Þegar fyrsta tígrissins varð
vart, var fyrst sigað á hann hundun-
um, og hinum tömdu pardusdýrum
slepl lausum til að kljást við hann.
En þegar fílarnir nálguðust, reif hann
sig lausan, og tók sig í einu stökki
upp á bak eins fílsins til þess að ná í
mennina. En fíllinn hristi skrokkinn
voðalega, svo að bæði féll niður tígr-
isinn og allir skotmennirnir, sem á
sátu; og héldu allir að nú væri úti
um þá. En lil allrar lukku tóksl
hundunum og pardusdýrunum að vefj-
ast svo fyrir tigrisnum, að honum tóksl
ekki að bana mönnunum. Umkringdu
fílarnir hann nú og, svo að komið
varð á liann skotum. Að síðuslu
féll hann fyrir skoti landshöfðingjans
sjálfs. -- Þegar þessi tigris var að velli
lagður hélt veiðiíörin áfram lengra
norður um slétturnar og skógana; og
var á þann hátt Ijölda tígrisa banað i
íörinni.
Illa tekst að temja tígrisdýr, og als
ekki nema þau séu tekin smá-ungar,
enda verða þau og aldrei tamin eins
vel og önnur villidýr, t. a. m. ljón; til
þess eru þau oi ótrygg. Þó eru þess
dæmi, að tígrisar hafa verið tamdir, og