Æskan

Árgangur

Æskan - 01.07.1908, Blaðsíða 4

Æskan - 01.07.1908, Blaðsíða 4
52 Æ S K A N eg gat ekki biðið lengur, — þú veizt, live lengi eg er buinn að bíða, og þá rann eg og datl. Það sem eftir er hefir þú vísl heyrt; að vagninn rann yfir fæt- ui’nar á mér, en það er ekki neitt sárt. Drottinn hefir viljað að mínum gangi væi'i nú lokið hér í heimi, fyrst eg var búinn að finna drenginn minn aftui'. »Ó, mamma mín!« »Já, barnið rnilt; veizlu nú af hverju eg eiginlega kom hingað? Auðvitað til þess að sjá þig aftur; en eg kom líka til þess að spyrja þig, hvort þú hcfðir fundið frelsara þinn, Jesúm Krist. Já, gi’át þú ekki, bai-nið mitt; eg veit að þú munir hafa fundið hann, en þá vil eg leggja þér eitt á hjai'ta; umfram alla hluti, týndu honurn ekki aftur; þú rnátt ekki fara frá honnm, eins og þú fói'st frá mér, henni móður þinni gömlu, því annan eins vin og Jesú, fær þú aldrei; svo er líka að síðustu eina langfei'ð að fara, eins og þú veizt, Haraldur, og í þeirri ferð verður maður að hafa hann með sér; annars kemst maður ekki leið- ar sinnar þangað sem ferðinni er heitið. Eg hefi talað við hann um þig næturn- ar löngu, og lof sé góðum Guði fyi'ir það að þú hefir fundið hann«. »Nei, mamma, nei, eg þekki hann ekki!« stundi sjómaðurinn upp. — Þú verður að biðja fyrir mér enn, og þér líka, prestur; heyrið þér það í Guðs nafni biðjið fyrir mér, því eg hefi farið frá honum!« »Bai'nið mitt góða, hefir þú gleymt honum, honum sem hefir fei'ðast á eftir þér lil þessa dags. Manstu ekki eftii', þegar þxi varsl lítill, Haraldur, þegar faðir þinn var dáinn og við vorum ein eftii', liin löngu kvöld. Pá lásum við um liann, sem leið og dó fyrir oss og situr Guði til hægri liandar; lásum um hvernig hann bendir oss, með sorg og gleði, hvei't vér skulum halda.« »Jú, mamma, en eg liefi gleyml því aftur«. »Læknirinn hefir sagl að eg ælli 4 kl.stundir eftir ólifaðar. Haraldur! þú ætlar ekki all af að vera langt frá mér? Haraldur, vegii'nir eru tveir og ólík takmörkin. Þú ætlar ekki að láta mig fara héðan án vonar um að fá að sjá þig aftur, þar uppi, sem ljósin Ixlika og birtan skín, þar sem Drottinn vor og frelsari Jesús Kristur býr«. »Nei, mamma, nei, en þú mátt ekki deyja núna; ó, þú veizt ekki, hversu vondur eg er — aldi'ei hefi eg haft meiri þörf á þér en nú«. »Nei, Haraldui’, þú þarft min ekki við, því nú er það eg, sem yrði hjálpar þui'fi; en þú hefir þörf á hjálp lians, sem hjálpar öllum, sem knýja á náðar- dyr hans«. Ofurlitil stund leið og sonurinn lá, sem áður, á knjánum við rekkjunameð sárum ekka. — »Barnið mitt, dauðinn nálgast og brátt fer eg heim; þar vil eg bíða og biðja fyrir þéi', en Haraídui', góði Harri, láttu mig ekki bíða árang- urslaust!« »Mamma, segðu mér, að þú hafir fyrii'gefið mér alla þá sorg — alla þá soi'g, sem eg hefi bakað þér, áður en þú deyrð?«

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.