Æskan

Árgangur

Æskan - 01.07.1908, Blaðsíða 7

Æskan - 01.07.1908, Blaðsíða 7
Æ S K A N »Fyrst svo er, þá gef eg þér tóbakið«. »t>að er ágætt, nú er málið unnið«. Samstundis kom tollþjónninn og skip- stjórinn upp á þiljur og var skipstjóri all-reiðulegur í bragði. »Hver hefir valdið smán þeirri, sem fallið hefir á skipshöfn vora?« Allir þögðu. »Hver á þetta tollsvikna lóbak?« spnrði hann ennfremur og brýndi traustina. »Það er eg«, mælti Edvard. »Þú? Það befði mér aldrei til liugar komið«. Edvard tók það sárl, að sjá, hvað skipstjórinn varð liryggur út af þessum tíðindum. En liann bélt niðri í sér grátstafuum og þagði. »Hvaðan tókstu tóbakið út í skipið«, spurði skipstjóri ennfremur. »Spyrjið mig ekki meira um það að sinni, skipstjóri! eg get að eins viður- kent, að tóbakið er mín eigin eign«. Stýrimaður var náfölur og skipstjóri horfði fast á liann: það leit i'it l’yrir, að liann grunaði, livernig í öllu lægi. En áður cn hann gæti gert frekari gangskör að þessu, þá höfðu tollþjónarnir Edvard á burt með sér til lögreglunnar. Rannsókn málsins stóð ekki lengi, og Edvard var dæmdur lil þriggja mánaða fangelsis og talinn óhæfur lil þjónustu framar á ensku kaupskipi. En æðri réttur átti að slaðfesla dóm- inn, og fékk Edvard svo tækifæri á ineðan lil þess að kveðja félaga sína á Gumberland. Stýrimaður hljóp upp á þiljur til móts við bann, niðurdreginn af ólla, iðrun og blygðun: »IIvernig íör það?« spurði hann hásum rómi. »Priggja mánaða fangelsi«, svaraði Ed- vard. Stýrimaður lirökk við og brá höndum fyrir andlit sér. »Ó, eg er hrakmenni«, sagði hann og stundi við, »eg hefi verið ósvífinn við þig, pínt þig og hatað þig, sem ert bezt- ur okkar allra; og þrátt fyrir alt liefir þú samt sem áður gert það fyrir mig, sem enginn annar vildi gera. O, segðu mér, hvers vegna getur þú það? Hvers vegna?« »Eg er kristinn«, mælti Edvard, »og vil þvi leilast við að elska óvini mína, þó að það veitist ekki létt. Þetta hefi eg þó ekki að þessu sinni gert yðar vegna, heldur vegna saklausu barnanna yðar; liér eru engir mér skyldir, sem þurfa að blygðast sín mín vegna. Móðir mín, sem heima er, skilur mig og fyrir- gefur mér«. Stýrimaður lók innilega í hönd lion- um, og mælti með tárin í augunum: »Guð blessi þig! Verði eg að betri manni eftir þetla, þá cr það þér að þakka«. »Við verðum þá ekki vinir upp frá þessu?« spurði Edvard. »Jú, í lífi og dauða«, svaraði stýri- maður innilega; »svo get eg sagt þér annað; eg hefi sagt skipsljóranum frá öllu sarnan; hann er í miklu álili bjá valdsmönnunum og er nú lijá þeim; ef lil vill rætist betur úr þessu, en vér þorum að vænta«. í sömu svifum kom skipstjóri inn í farrúmið og tók lijartanlega í hönd Ed-

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.