Æskan - 01.08.1908, Page 5
Æ S K A N
61
verði það ættjörðunni lil &óðs, ef það
er unnið vel og með trúmensku.
Já, börnin kær, nú þegar getið þið
bj'rjað á að auðsýna ættjörðu ykkar
rækt og kærleika ykkar í verki, með
því að gera ykkur far uin að vanda
ykkur í öllu, og laka framförum í öllu
góðu. Þá munuð þið verða henni til
heilla og heiðurs strax á unga aldri.
Nú vil eg óska þess, að öll islenzk
börn vildu hugsa um þetta og breyta
eftir því. Ekki í orði heldur í verki á
hún að koma fram, æltjarðarástin. Heill
sé hverjum, sem nýtir bendingar þessar.
Fr. Fr.
Flóttinn til Vesturheims.
Eftir Chr. Winfer).
(Lauslega þýtt).
Pá var eglítill með ijósa brá
Og lék mér og gekk i skóla,
Var’ hreykinn og þóttist lieldur stór
En hlakkaði samt enn til jóla.
þá var eg ekki svo vænn sem nú
Og vildi mér sjáli'um ráða;
Mitt hlóð var heitt og hráð mín lund,
I3að hrann í mér þor til dáða.
Um síðdag einn eg úti var,
Var ekki í skapi góðu.
Eg hnefana kreppti og lijarlað svall
A livörmum tárin glóðu.
I skólanum hafði’ eg hlotið »núll«
hað hart fannst mér við að una,
Og Mamma varð ill, þvi ermin mín
var eitthvað löskuð lil muna.
Hún Sigga, stelpan í hrauða búð,
Hún hrosti og nefndi mig »anga«
Hún lostælri kringlu mér lofaði fyr,
Nú laumaði’ hún henni að Manga.
»Nei, þetta fór mcð það, það segi eg satt,
Mér sviður og skal það launa«,
Svo liugsaði eg, — »eg herði mig upp,
Og hefni svo þessara rauna«.
Til Vesturheims ilýja skal nú skjótt
þá skiftir um heimahraginn,
Og jafngott er, þólt þess verði vart,
Að vanti hann Pétur í hæinn«.
Og Bjössa litla, hróður, þá
Svo brá að hann sleppli leggnum;
Hann hugsandi stóð og horfði á mig
Og hallaði sér upp að veggnum.
».Tá, lieyrðu nú, Bjössi, þú hýst af stað,
Sem hræður við höldum saman;
Hér finst mér ei lengur vera vært,
þar verður sífelt gaman«.
Hann leit á skóna sína, og svo
Hann sagði með hrosi lilýju:
»Hve langt er það héðan og heldur þú
Að haldi skórnir nýju?«
»Já, býsna löng er sú hæjarleið,
Og hát er oss þörf að hafa,
því miklu lengri er sjóferð sú
En suður í Vík til hans afa.
En ef við komumst alla leið,
Úr öllum við leysumst vanda.