Æskan - 01.08.1908, Blaðsíða 6

62
ÆSKAN
Viö fáum par gefins góða jörð
Og gull eins og sand milli handa.
Þar járna menn liesta með sillri og seim,
A silfurskóm allir ganga;
Já, gríðarmikið af gulli er þar
og gott mjög til allra fanga.
Þar rúsínur vaxa á mel, í mó,
Það mikil er býsn að líla;
Af fýkjum og sveskjum þar færðu nóg,
Og öll fejdcn af sykrinu hvita.
Og súkkulaðið svo sætt og goll
Þar sést ekki’ í molum smáúm,
Og hagldahrauðið og berjaskyr
t húðum við gehns fáum.
Par allan daginn við eigum frí,
Pví enginn þarf ncitt að gera,
Og aldrei er börnum bannað neitt;
Par bezt er í hcimi að vera.
A morgnana’ ei þarf að þvo sór hót,
Og þar er skammt milli jóla,
Og cnginn sér skiftir af því grand,
Pólt aldrei við förum í skóla«.
»Nú ja-á!« sagði Pjössi, »þá best mér finst
Að bræða þelta’ ckki tengur,
Um stafrófskverið mjer er ei ant,
Og i þvi er Iítill fengur.
En kökuþitann eg sæki samt,
Pað sjálfsagt er gott í nesti;
Og myndabiblían er mín eign,
Hún okkur var gefin af presti!«
Svo sótli liann bókina’ og brauðið sitl
Og búinn svo stóð til ferða,
Pó liik kom á báða, — þvi beisk og sár
Mun burtförin ílestum verða.
Að kveðja við ætluðum æskunnar reil
Og einir svo vera í ráðum.
Pá opaðist glugginn og út hún leit,
Sem unni svo heitt okluir báðum:
»Pið, Pélur og Bjössi! livað brallið þið nú
Með bókina út á vegi?
Komið nú, matur er borinn á borð,
Nú brátt! Svo að kólni hann cigi.
Að gjalti við urðum, og allt var nú gleyml
Og ekkert úr ferðum varð meira;
Við ósjálfrátt hlýddum, er einbeitt og mild
Ilin ástkæra rödd barst að eyra.
Við orðin liin mildu þá rciðin mér rann
Og rótt var mér bráðlega orðið,
Pví sorg minni drekkti’ eg og svölun eg fann
í súpunni minni við horðið.
Fr. Fr. pýddi.
Litli skriíariim.
ítölsk smásaga eftir Edm. de Amicis.
Hann var í fjórða bekk latínuskólans
i Florens. Hann gatst öllum vel, er sáu
liann, því hann var fríðúr sýnum og vel
vaxinn; svarlhærður var hann og föl-
leitur, og eigi stór eftir aldri. Hann
var 12 ára. Faðir hans var iágt laun-
aður járnbrautarþjónn, og álti hann all
erfitt nieð að framfleyta mikilli fjölskyldu
sinni, þar sem launin voru svo lítil.