Æskan - 01.08.1908, Blaðsíða 7

Æ S K A N
63
Faðirinn unni mjög syni sínum og var
honum mjög góður og eftirlátsamur,
eftirlátsamur í öllu, nema því er skólann
snerti. í því var hann strangur mjög og
krafðist mikils af drengnum; ætlaðist
hann til þess að pilturinn stundaði svo
lærdóm sinn, að hann brátt yrði fær
um að komast að einhverju sjálfstæðu
starfl, sem að liði mætti verða og hjálp
föðurnum. Varð því drengurinn að
leggja liart á sig við lesturinn og þólt
hann væri mjög iðinn, var þó faðir hans
stöðugt að lierða meir og meir að hon-
um að lesa og læra. Faðir hans var
farinn töluvert að reskjast, og orðinn
þreyttur af of miklu erfiði. Eingu að
síður tók hann ýmislegt að sér af auka-
störfum og lagði á sig vökur, til þess
að geta unnið fyrir sér og sínum. Sat
hann oft og tíðum við skrifborð sitt
fram að lágnætli. Skömmu áður en
saga þessi gerðist, hafði hann tekið að
sér það starf fyrir bókaútgáfuverzlun
eina, að skrifa utanáskriftir viðskiftavina
verzlunarinnar; þurfti hún mikils við,
því vikulega varð að senda út feikn af
blöðum og bókum. Hann fékk 3 krónur
fyrir 500 slíkar áskriftir, sem skrifast
áttu með stóru og greinilegu letri. En
starf þetta ollihonum þreytu, og kvartaði
hann oft sáran yflr því, er hann sat að
miðdagsverði.
»Augu mín eru að verða döpur, þessi
næturvinna fer með mig«.
Einu sinni sagði drengurinn við föður
sinn: »Pabbi minn, láttu mig skrifa
fyrir þig; Pú veitst að eg skrifa alveg
eins og þú«. En faðir hans sagði: »Nci,
nei, þú verður að ástunda lestur þinn.
Skólinn er miklu meir áríðandi en utan-
ásleriftirnar mínar. Jeg gæti ekki al'
mér fengið að taka þig frá lestrinum.
þú mátt ekki framar minnast á það«.
Drengurinn sá að ekki mundi hlýða
að orða þelta frekar, en hann langaði
svo mjög til þess að hjálpa föður sínum.
Hugsaði hann nú málið, og fann ráð,
er hann hugði að duga mundi. Hann
vissi að faðir hans var vanur að liætta
ritstarfl sínu kl. 12 á lágnætti, og fara
síðan inn í svefnherbergið til að sol'a;
en sjálfur svaf Giulio*), svo liét drengur-
inn, í dálitlum klefa við liliðina á svefn-
herbergi foreldranna. Svo eina nólt lá
liann í rúmi sínu og hélt sér vakandi,
þangað lil hann lieyrði að faðir hans
kom upp og liáttaði; klæddist hann þá
liljóðlega og læddist á tánum niður stig-
ann og inn á vinnustofu föður síns.
Kveikti hann nú Ijós og seltist við skrif-
borðið. Þar láu lislar yfir nöfn áskrif-
enda og viðskiftavina, og tveir lilaðar
af hvítum pappírsræmum; voru ræm-
urnar í öðrum þeirra áritaðar, en ekki
í liinum. Drengurinn tók nú til starfa
og slældi hönd föður síns sem mest
hann mátti; var lionum það hægðar-
leikur, því faðir hans hafði sjálfur lcent
honurn að skrifa. Skrifaði hann nú á-
kaft og lók árilaði hlaðinn að að hækka
smámsaman.
í íýrstu var liann ofurlítið smeikur,
og smámsaman lagði liann pennann frá
sér til þess að hlusta; en alt var lcyrt
og þögult, og nuggaði hann þá saman
höndunum af ánægju, og tók aftur