Æskan - 01.03.1912, Blaðsíða 2

Æ S K A N.
18
margar góðar sögur í blaðinu og fróð-
leikur úr ýmsum átlum. Enda var
Hjálmar mjög Yel gefinn maður, hafði
góðar gáfur og skarpan skilning á hverju
sem var. Skáldmæltur var hann vel,
en lét fremur lítið á því bera; þó eru í
Æskunni nokkur kvæði eftir hann (t. d.
»Haustið« í 24. bl. III. árg.). Hann var
einlægur og áhugamikill bindindismaður,
og var félagi Góðtemplarareglunnar frá
árinu 1886 til dauðadags (24. sept. 1903).
Um bindindi samdi hann fyrirlestur, er
Stórstúkan gaf út og úthýtli um land
alt og nefndist »Hvert sem vér lítum«.
Bókina »Tíu kvöld í veitingahúsi« þýddi
hann á islenzku ásamt Sigurði Jónssyni
kennara. En börnunum var hann kær-
astur fyrir það sem hann skrifaði í blaðið
þeirra, Æskuna. Tóksl honum að láta
hana halda vinsældum þeim, er hún hafði
fengið undir stjórn fyrirrennara hans.
Munu margir lesendur hennar geyma
minningu hans í þakklátu hjarta fyrir
alt það góða, sem hann lét hana ílytja
þeim í hverju blaði, — fyrir öll heil-
ræðin og bendingarnar, sem hann gaf
þeim um að forðast það, sem öðrum
hefir illa reynzt, en temja sér góða siði
og grandvart líferni.
Heill sé hverjum þeim, sem að því
vinnur!
B Æ N.
Kom þú blessað ljósa Ijós,
lýs þú ísafoldu,
alt til þess er rós við rós
ris við prís úr moldu. (M. J.)
JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ
C; - frú jllialibran og unga |
tónskálðið.
wwjjýj'jjj j jjjjjjjjjj
NNI í fátæklegu herbergi við
eina af hinum ljótustu götum
Lundúnaborgar sat Pétur litli
við rúmstokkinn hennar móður sinnar
veikrar. Hann var af frönskum ætlum,
en faðir hans var dáinn. Pað var eng-
inn brauðbiti til á heimilinu og liann
hafði ekki hragðað mal allan daginn,
en sat þarna síraulandi til að reyna að
halda sér við. Loksins tók þó umhugs-
unin um einstæðingsskap hans og hungrið
að þrengja svo að lionum, að hann gat
naumast varist gráti; hann var líka að
hugsa um, að ekkert mundi hressa hana
mömmu hans eins vel og góð appelsína,
en ' hann gat ekki keypt hana. Lagið,
sem hann var að raula, og vísan líka,
var eftir hann sjálfan; drengurinn var
skáld. Hann gekk út að glugganum og
horfði út á götuna. Pá sá liann mann,
sem var að festa upp stórar auglýsingar
með gulum stöfum um að frú Malibran
ætlaði að halda samsöng þá um kvöldið.
»0 að ég gæti farið þangað«, sagði Pélur
litli. Hann nam staðar eitt augnablik,
klappaði svo saman lófunum og augu
hans Ijómuðu af vonargleði. Síðan
strauk hann gula, hrokna hárið frá aug-
unum, liljóp að dálitlum kistli, sem
hann átti, tók þar upp óhreint pappírs-