Æskan - 01.03.1912, Blaðsíða 4

20
Æ S K A N.
Morguninn eftir varð Pétur litli hálf-
iiræddur. Frú Malibran kom sjálf heim
til hans, lagði höndina á gula kollinn
hans, vék sér svo að móður hans og
mælti: »Drengurinn yðar hefir gert yður
hamingjusama, kona góð. Kg seldi í
morgun einum helzta útgefanda Lund-
únaborgar lagið hans fyrir 300 pd. sterl.
(þ. e. 5400 kr.), og hérna er þinn hluti
af verðinu, Pési minn. Þakkið þér nú
Guði, frú mín góð, fyrir þær himnesku
gáfur, sem drengurinn yðar er gæddur«.
Móðirin og frú Malibran grétu báðar,
og Pétur litli gleymdi ekki honuin, sem
annast hina veiku og fátæku; hann féll
á kné við rúmstokkinn og bað Guð
barnslega og innilega að blessa þessa
góðu konu, sem hafði beygt sig niður
lil að bæla úr kjörum þeirra. Þessi
bæn gerði hina góðu söngkonu enn betri
cn hún var. Og hún, sem var átrúnað-
argoð hinna ensku aðalsmanna, tók nú
að ferðast um meðal fátæklinga til þess
að bæta úr bágindum þeirra.
Frú Malibran dó ung og hamingju-
söm. Og sá, sem veitti henni hina síð-
ustu aðhlynningu og gerði henni siðustu
augnablikin ánægjuleg, var Pétur, sem
einu sinni var lítill og fátækur, en nú
var orðinn ríkur og virtur sein eitt af
hinum efnilegustu tónskáldum síns tíma.
Vel sé hverjum þeim, sem frá tindi
hamingjunnar beygir sig niður til þess
að auðsýna velvild hinum í'álæku og
föðurlausu. (G. 15. pýddi).
(Meö mvncl ?í bls. 21).
»En af stof'ni ísai mun kvistur fram sprelta
og angi upp vaxa af rótum hans. Yflr hon-
um mun hvíla andi drottins: andi visdóms
og skilnings, andi ráðspeki og kraftar, andi
pekkingar og ótta drottins. Unun hans mun
vera að óttast drottinn. Hann mun ekki
dæma eftir pví sem augu hans sjá, og ekki
skera úr málum eftir pvi scm evru hans
heyra. Með réttvísi mun hann skcra úr
málum hinna nauðstöddu í landinu, liann
mun ljósla ofbeldismanninn með sprota
munns síns og deyða hinn óguðlega mcð
anda vara sinna. Réttlæti mun vera beltið
um lendar hans og trúfesti beltið um mjaðm-
ir hans. Pú mun úl/urinn búa hjá lambinu
og pardusdýrið liggja hjá kiðlingnum, kálfar,
ung Ijón og ali/é ganga saman og smásveinn
gœla peirra. Kýr og birna munu vera á beit
saman og kálfar og húnar liggja hvorir lijá
öðrum, og ljónið mun hey eta scm naut.
Rrjóstmylkingurinn mun leika sér við holu-
dyr nöðrunnar og barnið nývanið af brjósli
stinga hendi sinni inn i bæli hornormsins.
Hvergi á minu heilaga fjalli munu menn ilt
fremja eða skaða gera; pvi jörðin er full al'
pekkingujá drotni, eins og djúp sjávarins
er vötnum hulið«.
Ut af pessu hefir Valdimar biskup Briem
ort pctta i Bibliuljóðum I, hls. 388:
Al' Daviðs stof'ni kvistur kcmur
með kraft og vísdóm, pekking, ráð;
i drottins ótta dóm hann semur
og dæmir Iiinum aumu náð.
Hjá úlfi mun pá lambið liggja,
hjá ljóni kiðið hoppa’ á beit,
og ungbarn höfjgorms bæli byggja,
pa blessast alf 1 sama reit.
(Jes. 11. kap.)