Æskan - 01.05.1912, Blaðsíða 1

.J'
cftSsfíán.
Baraablaö mei myndunx. 35=

XIV. árgr. — Regkjavík. — Maí 1912. — 9.—10. bl.
JB
o a n.
Blessuð lóan syngur sætt og segir: »Dýrðin«.
Pað er hennar þakkargjörðin.
Pannig breyta á guðs hjörðin.
, A fuglinn, sem mörgum þgkir einna
P vœnst um, er lóan. Pegar hún
kemur hér iil landsins
snemma á vorin og
fgrst hegrist til hennar
einhverstaðar langl úti
i geimnum, þá glaðnar
gfir flestum og þeim
fmst hún vera að boða
sér komu vorsins og
sumarsins, með sól-
skini, blómum og btið-
viðri. Sérslaldega veit
ég að öll sveitabörn
kannast við þetta, og
þeim þgkir gaman að
sjá nú mgnd af lóunni.
Hún situr þarna lijá stóru vatni, ng-
komin a/ löngu og þregtandi flngi gfir
hafið. Nú fer hún að hugsa til hreiður-
gerðar og til hennar þarf hún margt að lina
saman. Karfan, sem hún hvtnr eggin sín í,
verður að vera mjúk og hlg, svo að litlu
ungunum líði vel, þegar þeir koma út lir
eggjunum. Lóunni þgkir vœnt um eggin
sín og ungana og hún biður gkkur að
taka þau ekki frá sér, þó þið finnið þau.
Pegar ég var smali og sat hjá fé á
sumardegi, þá skemti lóan mér ofi með
söngnum sínum. Og
stundnm fann ég eggin
Iiennar eða ungana i
einhverri þúfunni. Pá
varð hún hrœdd um
að ég tcvki það frá
henni, og sorgarhreim-
ur kom í röddina; en
þegar liún sá að ég
gerði það ekki, þá
söng hi'm aftur ja/n-
glaðlega sem fgr.
Vertu nú velkominn
til landsins, »vorboð-
inn Ijúfi, fuglinn trúr,
sem fer með fjaðrabliki háa vegalegsu i
sumardal að kveða kvæðin þiim. Sgngdn
y>dgrðar«.-sönginn þinn sem allra-flestum
islenzkum börnum. A. S.