Æskan - 01.11.1912, Síða 1

XIV. lírg-.
Reylqavík. — Nóvember 1912. —
21.—22. bl.
Eitt af því, sem mesl hefir vakið al-
liygli heimsins á íslandi, er eldljalla-
drotningin
H e k 1 a; og
mjög margir
útlendingar
vita ekkert
annað um
landið okk-
ar en að þar
sé Reykja-
vík og Þing-
völlur, Geys-
ir og Hekla. Og svo oft og eftirminni-
lega hefir Hekla leikið sinn hrikaleik,
að ekki er að undra, þótt hún sé orðin
víðfræg. Hefir þá hver sá íslendingur
talið sig heppinn, sem átl hefir heima
sem fjarst lienni, er hún lók að eyða
býlin, sem næst henni voru. Askan úr
gosunum liefir borist víða um land og
langl út á haf og jafnvel til annara
landá, þó ótrúlegt sé.
Hekln séð frá Yestniannaeyjum
Myndin, sem hér er sýnd, er af Heklu
eins og hún litur út í fjarlægð og á ,frið-
artima'. Munu Vestmanneyingar kannast
við landsýn þá, sem myndin sýnir, því
að hún er tekin í þeirra sveit.
Margir út-
lendingar, er
korna hér til
lands, ferð-
ast til Heklu
til að skoða
hana. Finst
þeim mikið
til urn þetta
fræga eld-
tjall, og í
ferðabókum sínum verður þeim skraf-
drjúgt um það.
Stærstu gos Heklu hafa verið árin
1294, 1436, 1597, 1693 og 1766. Síðast
gaus hún í marzmánaði HS78. Væri þess
nú óskandi, að hún væri hæll þeirri
starfsemi sinni, því að hún hefir svo oft
haft í för með sér hungur og dauða
manna og málleysingja.