Æskan - 24.12.1912, Blaðsíða 8

vr
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
1912
Sigríðar. Þá er nú bærilegt að eiga
góðan dreng, sem hjálpar mömmu til,
svæfir systkinin og tekur til matinn
lianda okkur«.
Mamma leil til mín brosleit og blíð,
eins og hún var vön, en ég sá það tæp-
lega, þvi að bvita skipið fylti buga
minn gersamlega. Kg hljóp á stað eftir
olíunni. Leið mín lá fram bjá búðinni
lians Gríms, og ég sá að skipið var
kyrt í glugganum. Það líður ekki á
löngu, áður en einhver kaupir það,
bugsaði ég með mér.
Þetta var fáum dögum fyrir jólin.
l\étt á eftir fengum við frí i skólanum.
Nú byrjaði jóla-annríkið fyrir alvöru.
Það var blindös í búðunum frá morgni
til kvölds; mér var kunnugt um það,
því ég fór í allar sendiferðir fyrir hana
mömmu mína. Hvíta skipið var óselt
enn þá, og oft tafðist ég við að horfa
á það. Mér varð einhvern veginn hug-
hægra í hvert skifti sem ég sá það, þótt
ég heíði enga von um að eignast það.
Mamma var búin með kjólinn henn-
ar frú Sigriðar, og nú átti ég að skjót-
ast með hann til hennar. »En vertu
nú fljótur, vinur minn«, sagði mamma
við mig. »Við eigum eftir að kaupa
alt til jólanna«.
Það var komin Þorláksmessa og liðið
á daginn, svo ekki veitti af að fara
að ná sér i kerti og þess konar til há-
tíðarinnar. Eg ferðbjó mig í snatri og
bljóp á stað með kjólinn.
Frú Sigriður bjó i fallegasla húsinu í
kaupstaðnum; hún var vel efnuð kona.
Eg barði á eldhúsdyrnar. ínniíeld-
húsinu var verið að baka og steikja
og búa til alls konar rétti; þar var alt
í sannkölluðu eldhúss-uppnámi: stúlk-
urnar voru á liarða spretti með fullar
körfur af eplum og kökum. Eg gerði
boð fyrir frúna og afhenti henni kjól-
inn; liún fékk mér saumalaunin.
»Þetla lítilræði mátt þú eiga sjálfur,
og kauptu þér nú eitthvað fallegt til
jólanna«, sagði hún um leið og hún
fékk mér tveggja-króna-pening.
Eg stóð sem þrumu loslinn, því ég
hafði aldrei átt svona mikla peninga.
Tvær krónur! Það voru skárri pening-
arnir! Eg kysti frúna rembings-koss,
blóðrjóður og brosandi út undir eyru.
Svo hljóp ég á stað sem fætur loguðu.
Húrra! Nú gat ég keypt skipið!
Svo þaut ég beint inn í Grímsbúð.
Þar var fult af fólki, svo ég varð að
bíða æði stund.
»Skipið i glugganum?« sagði búðar-
maðurinn, þegar ég loks komst að með
erindi mitt. »Þetta var nú lakara,
drengur minn. Þau eru öll upp gengiu;
það seinasta fór rétt áðan. En bíddu
við, — það er til önnur tegund, ofur-
lítið minni og kannske ekki alveg eins
falleg, en þau eru þá ekki heldur eins
d\rr. Þau kosta 1 kr. og' 50 aura, en
hin kostuðu kringum 2 krónur.
Búðarmaðurinn beið óþolinmóður á
meðan ég var að skoða skipið í krók
og kring Það var náttúrlega hvergi
nærri eins fallegt og hitt, en það var þó
fullfallegt skip, hvítmálað með rauðri
rönd. Bjarni álli auðvitað að fá hilt
í jólagjöf. Ja>ja, ég varð þá að láta
mér nægja þetta. Eg borgaði skipið,
og svo keypti ég smáglingur handa