Æskan - 15.12.1926, Blaðsíða 15

Æ S K A N
107

I m mi iim'iTgi' mi rn rr
IIIIIIIÍIiriItlMTITTITIIT
OttttttttttOtttttttttt»
;itli ÍTongUTÍnn9 pahíi og mamma.
Æfmlýri með myndum efíir Valery Carick.
UmiiniMiiniinnmiiiniiiiFicn'muiiiinnpniinnmfMiimiiiipMHiiimiH
C----------------M-----^IIIIIITIIIIIITTy^TT JIUII Y||j||||JTTTTTfc:^IIIIIIIII j
LULJLI
IN U sinni var lítill dreDgur,
sem hafði mist föður sinn.
Hann spurði rnóður sína:
»Hvar er hann pabbi minn?«
Pá fór manna hans að gráta og sagði:
»Pabbi þinn er farinn, drengurinn minn;
hann er farinn laDgt í burtu og getur
aldrei komið hingað aftur«.
»En hvar er hann? Eg vil fara að
leita að honum og biðja hann aðkoma
aftur«.
»Það gelur þú ekki, barnið mitt, því
faðir þinn er á himnum og kemst aldrei
bÍDgað Diður aftur«.
VeslÍDgs drengurinn fór að gráta, því
hann þráði föður sinn allaf svo óum-
ræðilega.
Einu sinni var hann á gangi úti á
akrinum. Pá sá hann fugl koma fljúg-
andi. Pað var dúfa. Drengurinn sagði
við hana :
»Getur þú ekki tekið mig með þér
upp til himna, dúfa mín góð, sem flýg-
ur svo hált. Pabbi minn er þar og ég
þarf að tala við hann og biðja hann um
að koma til okkar mömmu aftur«.
Og dúfan svaraði:
»Ég get ekki flogið svo liátt, en þér
er velkomið að setjast á bakið á mér
og svo skal ég íljúga eins hátt eins og
ég get og svo skulum við sjá hvað
setur«.
DreDgurinn seltist á bak dúfunni og
hún flaug upp. Hærra og hærra flaug
hún, en að lokum nam hún staðar og
sagði:
»Nú get ég ekki flogið hærra. En
bíddu við, þarna kemur valur fljúgandi.
Hann getur flogið hærra en ég. Spurðu
hann, hvoit hann vilji taka þig með
sér«.
Pá hrópaði drengurinn til valsins:
»Pú getur ílogið svo hátt, valur minn
góður; lofaðu mér að sitja á vængjum
þínum, svo ég geti komist upp til himna.
Par er hann pabbi minn og ég ælla að
biðja hann að koma heim aftur«.
»Já«, sagði valurinn, »dálítið get ég
flogið hærra, en upp til himna kom-
umst við þó ekki«.
Drengurinn settist svo á milli vængj-
anna á valnum og þeir ílugu hærra upp.
Pið getið verið viss um að þeir kom-
ust ákaflega hátt, en loks varð valur-
inn þreyltur og sagði :
»Nú get ég ekki ílogið hærra, en
bíddu svolítið við, þarna kemur örn
fljúgandi. Örninn er slór og sterkur og
hann getur víst flult þig alla leið upp
til himna«.