Æskan - 15.12.1926, Blaðsíða 32

124
Æ S K A N
»Ekki fáum við meira en 6 vandarhögg
hver«.
Marteinn tók í buxnalindann sinn og
ætlaði að segja eitthvað. En þá brakaði
í skóm yfirkennarans og gekk hann
hvatlega til dyra og lauk upp.
»Jæja, sjáið þér, þarna höíum við þá.
Gerið svo vel að koma innl«
Pegar yfirkennarinn var seztur, greip
haun talsíma skólans og gerði þeim
vart við varðstjóranum og Straumfjörð
kennara.
Drengirnir stóðu nú í hálfhring: Niko-
laj, Marteinn, Ólafur og Pétur.
Pétur snöktaði og greip vasaklútinn
sinn.
»Jæja«, sagði yfirkennarinn og lyfti
upp gleraugunum, »þetta er næsta al-
\arlegt mál. En ég vona, drengir, ykkar
vegna, að þetta sé gáleysi að kenna, en
ekki almenn stelvísi. Ég er ekkert að
fást um eða spyrja, hver sé forsprakk-
inn. Pá létti Nikka heldur fyrir brjósti.
Pið fáið allir sömu refsinguna. Herra
Straumfjörð, við skulum láta þá fá sín
6 keyrishöggin hvern þeirra, held ég«.
Straumfjörð kinkaði kolli við því til
samþykkis og vatt sér að glerskápnum.
»Humm, já, það er að skilja«, sagði
yfirkennarinn og sneri sér að drengjun-
um, »þið fáið dóm með skilyrði. Vitið
þið, hvað það er?«
Nei, það vissi enginn.
Pétur hafði heyrt frænda sinn, lög-
reglustjórann, segja, að munur væri á
fangelsishegningu og betrunarfangelsi;
en hvað »skilyrðisbundinn dómur« var,
vissi hann ekki.
»Jæja, það kemur i sama stað niður«,
sagði yfirkennarinn í mildari róm. »Ég
skal skýra það fyrir ykkur. Pið fáið
ekki refsinguna í dag. Girðingin er nú
komin i samt lag aftur. En jafnskjótt
sem þar verður hreyft við einum einasta
planka aftur — hver svo sem það kann
að gera, þá verðið þið kallaðir inn á
skrifstofuna og flengdir. Pið skiljið það«.
Drengirnir kinkuðu kolli við því.
Svo læddust þeir út skömmu síðar
og fóru á bak við hús varðstjórans.
Peir gengu upp sundið mjóa, Kringlu-
smuguna, þungstigir, næstum eins og
fullorðnir menn og kiknuðu í knjálið-
unum. Þeir þurftu að fara heim og hafa
fataskifti.
»Pað er reglulega góður drengur yfir-
kennarinn okkar, það er óhætt að segja«,
sagði Nikki ógn hóglega.
»Já, það er víst enginn yfirkennari
hans jafningi«.
Vikurnar, sem eftir voru þangað til
sumarfríið byrjaði, gat varðstjórinn séð
á hverju kvöldi, svo lengi sem hann var
á fótum, að drengirnir voru á verði
kringum skólann, Peir skiftust á um
það að halda vörð á kvöldin, til þess að
enginn gæti gert þar nokkurn óskunda.
Og síðan hefir plankagirðingin í kring-
um skólann í Kringlugötunni alt af
fengið að vera í friði.
Adfangadagskvöld.
Nú rökkvar og klukkurnar kalla,
— pœr kalla heims um ból.
Guðs föðurást hljómar i hljómnum,
því höldum við gleðileg jól.
Guðs jöðurást! finnurðu eigi
hve farsœlt og dýrmœtt það er
að halla sér blítt að hans barmi
sem barn, þegar rökkva fer.
Guð gefi þér, óreynda œska,
og ástgjöf hans vaxi þér hjá,
að guðlegu hljómarnir hljómi,
og hjarta þiit bergmáli þá.
Jens Hermannsson.