Æskan - 01.02.1927, Blaðsíða 1

miWú
XXVIII. árg.
Reykjavík — Febrúar 1927.
Gleraugun hans afa.
(iMlislega þi/lt úr ensku).
Til liimins upp hnnn afi fór,
cn ekkert þar liann sér,
því gleraugunum gJegmdi liann
i glugganum hjá mér.
Hann sér ei ncitt á hréf né bók,
né blöðin, sem hann fær;
liann fer i öfug fötin sín,
svo fólkiff nppi hlær.
I>ó bibliuna hafi hann,
scm liæst í skápnum er,
hann finmir ekki augun sín,
og enga línu sér.
A himnum stúlka engin er
hjá afa lík og ég,
sem finni stafinn fgrir hann
°(J fylgi lit á veg.
Hann afi sögur sagffi mér
um svartan skógarbjörn,
sem ætti fglgsni úti’ í skóg
og æti stundum börn.
Því birnir ætu óþekk börn,
en ekki Nonna’ og mig,
en þægu börnin þgrftu samt
ci þeim aff vara sig.
Ó, flgít ’ ér, mamma’, og færffu mig
í fina kjólinn minn,
þá verð ég eins og engilbarn,
fcr upp í liimininn.
Og reistu stóra stigann upp
og stgð viff himininn,
svo geng ég upp meff glcraugun,
scm glegmdi’ lwnn afi minn.
(„Sólskin" ÍQIG).