Æskan - 01.02.1927, Page 7

ÆSKAN
15
Jörundur kom í skólann daginn eftir
og var mjög smeykur, því hann bjóst
við ósvikinni refsingu, sem kennarinn
hefði ekki viljað veita honum í kirkjunni
ltveldið áður.
En úr henni varð nú saint ekkert. í
þess stað spurði kennarinn hann eftir
skólatíma: „Langar þig mikið til að læra
að spila?“
Það birti yfir Jörundi og hann svaraði
snögt: „Já!“
Og endalokin urðu þau, að kennarinn
sagði prestinum frá öllu saman, og fyrir
hans liðsinni fékk Jörundur að loknu
skólanámi að leggja stund á hljómlist.
Og það nám gekk honum mun betur.
Honiim gekk, meira að segja, svo vel við
það nám, að sá dagur kom, að Jörundur,
sem einu sinni var kallaður „heimski“,
var búinn að Ijúka prófi í hljómlist með
ágætis vitnisburði og crðinn stjórnandi
fyrir stórum hljóðfæraí'lokk.
ÞeLta átli hann reimleikasögunni í
Viðárkirkju að þakka, því ef honum
liefði ekki hugkvæmst að fara til kirkj-
unnar að æfa sig, þá er óvíst að hljóm-
listargáfa hans hefði nokkurntíma kom-
ið i ljós.
Ljós Guðs.
^TEp^ iNU sinni var lítil stúlka, María
að nafni, á sjóferð með föður
sínum, sem var skipstjóri á
stóru skipi. Einn daginn sat hún á
þilfari og horfði á Jim gamla, sem var
að lagfæra skipslampana.
„Hvað ert þú að gera?“ spurði hún.
„Ég er að fægja ljóskerin", svaraði
gamli hásetinn.
„Til hvers eru þau höfð?“ spurði
María.
„Þau eiga að lýsa i myrkrinu, svo við
rekum okkur ékki á önnur skip, okkur
eða þeim til tjóns“.
María horfði á hann enn um stund, en
svo liljóp hún burt til leikjá sinna. En /
daginn eftir kom hún aftur á sama stað
til þess að sjá, live fögur ljóskerin urðu
við meðhöndlun Jims gamla.
Meðan hún sat þarna, kom snörp
vindhviða og reif með sér dálítið af
baðmull, sem karlinn notaði við fæging-
una. Sér til skelfingar heyrði María Jim
gamla blóta hræðilega i reiði sinni út
af þessu.
Litla stúllcan hljóp í mesta ofboði inn
í káetu föður síns og kom þaðan aftur
að vörmu spori með pappaspjald í hend-
inni og á það var letrað ritningarorð
með stórum stöfum.
Hún rétti gamla Jim spjaldið og hann
tók við því og las orðin: „Þú skalt ekki
leggja nafn Drottins Guðs þíns við hé-
góma, því Drottinn mun ekki láta þeim
óhegnt, sein leggja nafn hans við hé-,
góma“.
Gamli maðurinn .leit framan í barn-
ið og spurði hálf-sneypulegur: „Hvers
vegna sýnir þú mér þetta?“
„Af því, að þetta er líka ljós eða Ijós-
ker, sem varnar okkur að fara út af
réttri leið“, sagði María litla með al-
vöru. „Þetta er Guðs boð. Vissirðu það
eltki Jim gamli?“
Hásetinn beygði höfuð sitt og sagði
svo litlu seinna: „Jú, María litla, þetta
hefi ég lært hjá henni mömmu minni,
þegar ég var á þínum aldri, en ég hefi
gleymt að nota það sem ljós á lífsleið
minni og þess vegna hefi ég svo
oft syngdað á móti því. Framveg-
is mun ég reyna að nota það, á
saina hátt og við notum stóru lamp-
ana í ljóskerinu. Ég vil ógjarnan að lífs-
flevið mitt sökkvi til grunns".