Æskan - 01.05.1927, Blaðsíða 1

XXVIII. árg.
Reykjavík — Maí 1927.
5. blað.
Lag: Ég vil elska mitt land.
Ilcill þcr, sóllieimadísl
með þér sumarið rís,
til þín sótli mín þrá gegnum
skammdegishríð.
— Taktu’ í liendina’ á mér,
því við hliðina’ á þér
vil ég hoppa með söng i’it í gróindin
við.
Ég vil hlæja með þér,
cf að hlærð þií með mér,
ég vil hressa’ eins og þii lwerja
vondaufa sál.
Ég vil leika við þig,
cf þti leikur við mig,
ég vil læra þitt töfrandi framtiðarmál.
G. Gcir.
Heillaráð.
HINU sinni var ung kona, sem kom
til skriftaföður síns til þcss
að játa yfirsjónir sínar. Hinn
heilagi maður vissi, að könan var góð
sál, sem engum vildi mein gera vís-
vitandi, en hún hafði þann leiða á-
vana, að eiga erfitt með að hafa taum-
hald á tungu sinni, einkum þegar ná-
grannar hennar bárust í tal. Þessum
ávana ætlaði nú hinn heilagi maður
að reyna að útrýma hjá henni.
„Þú verður að gera yfirbót vegna
tungu þinnar“, sagði hann milt en þó
ásalcandi, ,,og farir þú að mínum ráð-
um, þá er ég viss um að þér tekst
að yfirvinná þessa tilhneiging þína“.
„Segið mér, hvað ég á að gera og ég
mun hlýða“, sagði konan reiðubúin.
„Gaktu út á torgið og kauptu þar
dauða hænu, far þú svo með liana út
á þjóðveginn og reittu af henni alt fiðr-
ið á leiðinni. Þegar þú ert húin að
reita alt fiðrið af henni, þá skaltu
koma til mín aftur“, sagði hinn heilagi
skriftafaðir.
Konunni þótti þetta mjög einkennileg
og væg refsing, en hún gerði eins og
fyrir hana var lagt og lcom svo aftur.
„Þú hefir nú fullnægt fyrri bluta
refsingarinnar", sagði hinn heilagi
skriftafaðir, „en nú verður þú að full-
nægja seinni hlutanum líka“.
„Ég er fús til þess, faðir“, svaraði
lconan.
„Það er gott! Þá skaltu ganga sömu
leið og þú áður fórst og tína allar
fjaðrirnar upp aftur“.
Konan horfði á hann undrunaraug-
um og mælti: „Það er alveg ófram-
kvæmanlcgt“.