Æskan - 01.07.1927, Blaðsíða 8

ÆSK AN
56
staöinn og Kristin ])reylt eftir i'eröina; er litin
því haföi setið þarna alllengi, féll hún i draum-
mók.
— Henni virtist að hún væri alt í einu farin
að hlaupa eftir veginum til ]>ess a'ð leitii að
Hans. Það hlaut eittiivað að hafa orðið að
honum. Angist liennar fyrir því varð meiri og
meiri. Kristín ætlaði einmitt að fara að kalla
á hjálp, þegar hún sá bifreið nálgast með svo
mikiili ferð að hún varð að fara út af vegin-
um til ]>ess að forða sér undan henni. Um lei'ð
og bifrci'ðin kom á móts við hana, staðnæmdist
liún skyndilega og bifreiðarstjórinn spurði i
m'jög æstuin róin til vegar til næsta iæknis.
„Svaraðu fljótt! Ég hefi ekið yfir dreng —
liann liggur hérna inni i vagninum“.
„Hvernig er hann í hátt?“ æpti Kristín nærri
]) vi.
„Élg hefi ekkerl tekið eftir því, en iiann var
með fullri rænu rétt áðan og ])á sagðist hann
hafa verið að leita að systur sinni“. —
Maðurinn var varla búinn að ljúka við setn-
inguna, þegar Kristin var rokin upp á stig-
]>repið á bifreiðinni og gægðist inn um rúðuna.
Samstundis rak liún upp óp og datt aftur yfir
sig út af þrepinu.
Sólin skein inn um gluggann og Ifans opn-
aði skáladyrnar í sömu svifum og systir hans
datt niður af stólnum sem hún sat á. Hann
liljóp strax til liennar.
„Hvað er að þér, Kristin?" sagði hann ótta-
sleginn. Kristín leit i kring um sig, — svo stóð
luin upp og vafði báðum örmurn um hálsinn á
bróður sinum og sagði:
„Ó, það var gott að ]>ú komst, Hans litli!
Við skulum nú altaf vera góðir vinir héðan af,
er ekki svo?“
Hans var mjög fús til ]>ess og frá þeim degi
var samkomuiagið liið ákjósanlegasta.
Ráðningar
á dægradvöl í síðasla blaði.
1. Jóhann, Ólafur,
Eiríkur, Sveinn.
2. H R Æ Ð A
A S I
K
F A T
K A N N A
Helgi, Arnór, Nói, Narfi,
3. Ási (drengur), Ási (bær),
ási (tré), ási (spil).
4. Heimskunnar — heims-
kunnar.
tiiiiiiiuiiiiiiimummmiiiunuj
SMÆLKI.
iiiiiiiimimiiiiiiiiimiiiiiiimnii
I'rú L. (les i blaði): „Hugsaðu þér nú annað
eins, Pétur! f livert skifti, sem ]>ú dregur and-
ann, ])á deyr einhver einhversstaðar í heim-
inum“. .
Pétur: „Þetta getur vel verið satt, en það
verður að hafa það; ég get ekki farið að liætta
við að anda fyrir það, því þá dcy ég sjáífur".
Lœknirinn: „Þér munið svo að láta þrjá
dropa drjúpa í augun tvisvar á dag“
Sjúkl.: „Ég skal muna það. En á ég að gera
þnð fyrir eða eftir máltíð?"
----o-----
Kennarinn: „Efri flötur liandarinnar er
nefndur liandarbak, en livað er þá neðri flöt-
urinn nefndur, Hans litli?“
Uanx: „Handarmagi!“
A.: „Skelfingar flón er hann Pétur guii-
smiður".
IL: „Hvað liefir þú svo sem til marks um
það?“
A.: „Ég bað hann að smíða fyrir mig trú-
lofunarhring og grafa í liann: Frá A. til S.,
sem sé: Frá Andrési til Siguýar. En hvað held-
urðu svo hann geri? Hann grefur í hann alt
stafrófið frá A. til S.“
----o----
Faðirinn blaðar í skrifbók sonar sins og
gremst að sjá blekklessur um hana alla.
„Hvernig geturðu atað skrifhókina ])ina svona
út ineð blekklessum, drengur?" segir liann.
„Það er mjög auðvelt“, svaraði drengurinn.
„Það þarf ekki annað en dýfa pennanum nógu
djúpt í blekbyttuna!“
----o----
„Manstu eftir ]>ví, pabbi, að þú lofaðir incr
50 krónuin, ef ég stæðist prófið?“
„Já, það man ég, drengur minn“.
„Það er ágætt, pabbi. Ég hefi sparað þér
]>au útgjöld!“
Barnabókin „Fanney" faest í Vestmannaeyj-
um hjá Steini SigurÖssyni klæðskera.
Útgefandi: Sigurjón Jónsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.