Æskan - 01.08.1927, Blaðsíða 8

61
ÆSK AN
hins ávana eða Jastar. En [)á cr það
oftást nær orðið all ol’ scint ;íð vita
það.
Þannig er það oft nieð ósannsöglina.
Menn verða ekki lygarar á einum sól-
arhring. Ef það yrði á svo skömmum
tíma, þá mundi mönnum veitast létt að
venja sig af því. Nei, það eru liinir ó-
teljandi þræðir, sem menn eru reyrðir
með smátt og smátt. Oft líður langur
tími áður en menn eru orðnir þrælar
að fullu og öHu. þyrjunin er oft smá
ónákvæmni og ýkjur. — Sveinn hefir
fengið stranga skipun um að flýta sér
heirn, en hann tefur sig nokkuð á þvi
að horfa í búðarglugga. Loks sér
hann að hann verður að herða sig
heim, ef vel á að fara. Þá mætir hann
frænku sinni, sem hiður hann að
hlaupa mi fyrir sig og fá peningaseðli
skift í smápeninga. Þegar hann kemur
heiin, ávítar móðir hans hann fyrir að
vera svona lengi, en hann svarar: ,,Eg
mætti henni frænku og tafðist við að
gera henni dálítinn greiða“. Hann hefir
aldrei skrökv'að áður og þess vegna trú-
ir mamma hans honum og er hann á-
nægður yfir að hafa fundið svona ein-
falt ráð til að komast hjá ávítum. Það
var þó að niinsta kosli nokkuð satt í
því, sem hann sagði í þetta sinn, en
í næsta skifti her hann fyrir sig hrein
ósannindi, t. d.: „Eg varð að hjálpa
kennaranum að taka til í bekkjarskápn-
um eftir skólatima". -—■ Gæti maður nú
sýnt hónum myndina af Gúllíver eða
sagt honum frá honum, væri ekki ólík-
legt, að hann rankaði við sér í tæka
tíð og gæfi gaum að „putunum" og
þeirra starfi.
Svipað er það um drykkjufýsnina.
Enginn maður verður drykkjumaður
af þeirri ástæðu einni, að hann hefir
drukkið of mikið einu sinni. Hann ven-
ur sig á það smátt og smátt. Svo verð-
ur hann þess var, einn góðan veður-
dag, að hann er orðinn þræll drykkju-
fýsnarinnar, að hún cr orðin honuni
yfirsterkari. Það er óinögulegt að lýsa
þeirri örvæntingu, sem margir menn —
og það bæði góðir og göfugir inenn að
eðlisfari — hafa orðið að líða í þess-
um þrældómi. Þið segið ef til vill: „Það
er engin hætta á því, að við verðum
drykkjumenn!“ — Jæja, hvernig vitið
J)ið það nú fyrir víst? „Putarnir“ byrja
ekki starf silt fyrst þegar J)ið eruð orð-
in fullorðin. Nei, þeir vita vel, að hæg-
ast er að sitja um þann, sem ungur er.
Flestir þeirra manna, sem urðu
drykkjumenn á fullorðinsárum, lélu
magann og tunguna stjórna sér mót-
þróalaust á æskuárunum.
Misskiiningur er þaö, sem ég hcfi orðið
var víð í bréfum sumra kaupendanna, að Æsk-
nn hœtti að koma út um næstu áramót. Hún
heldur áfram að koma, þó ég iiætti að gefa
hana út. Það er ekki fullráðið enn, hver eða
hverjir taka við hcnni, en mun verða skýrt
frá þvi í blaðinu jáfnskjótt og það er ákveðið.
HamV riddarinn er nú nærri því fullprentað-
ur oi,' verður sendur kaupendum úti um land-
ið svo fljótt sem auðið er eftir að hann er
I ilhúinn.
Kaupendumir hafa yfirleitt brugðist vel við
og borgað skilvíslega yfirstandandi ár til þess
að missa ekki Rauða riddarann. ÞÓ eiga nokkr-
ir óborgað enn og getur l>að stafað af þvi að
borgunin hafi tafist á leiðinnj. Ég hefi nú á-
kveðið að senda hana öllum kaupendum, sem
verða skuldlausir í. seplemher, eða um það
leyti sem bókin verður tilbúin til sendingar.
T>eir, sein ekki verða búnir að borga þá, verða
að semla 50 aurum meira, eða !l krónur fyrir
cintakið af Æskunni, ef þeir vilja eignast
Rauða riddarann.
„Fanney“ fæst hjá bóksölum í Reykiavík.
Útgefandi: Sigurjón Jónsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.