Æskan - 01.11.1927, Blaðsíða 1

XXVIII. árg.
Reykjavík — Nóvember 1927.
11. blað.
O „Deiskt var það!“
Eftir August Steinhamar.
(Niöurl.)
„Þú verður að þegja eins og' steinn
Um það við mömmu, pabba og afa“,
sagði Hans og gerði sig byrstan. — En
það voru nú bara lótalæti.
„Nei, nei!“ Siggi fullyrti það. Hann
hét því öllu ineð gleði, sein Hans
krafðist af honum.
„Jæja, þarna er það þá, drektu það
hiklaust, hvolfdu því i ]iig“, sagði Hans
hvatlega og glaðlega; Hans þóttist nú
einu sinni hafa leikið vel. Barnið tók
staupið og svelgdi það í sig í einu
lcasti.
En Siggi rak upp org — hann stóð
á öndinni. Það var eins og hann hefði
fengið krampakast.
„Þegiðu, strákangi!“
Hans setti nú staupið og flöskuna í
einu hendingskasti upp í skápinn aft-
ur og skelti aftur hurðinni. Greip hann
svo í herðar Sigga og hristi hann og
skók af öllum kröftum, þangað til
Siggi rak upp org aftur.
„Þegiðu, strákangi!“
Hans fór nú ekki sjálfum að verða
um sel, hljóp eins hratt og hann gat
með Sigga út úr stofunni og þvert yf-
ir húsagarðinn og á bak við þreskiláf-
ann. Hann settist niður í brekkuna og
reyndi eins og hann gat að hugga
Sigga, en Siggi hikstaði og grét sárt
og lengi.
Að stundarkorni liðnu fóru þeir
Hans og Siggi að leika sér á bak við