Æskan - 01.11.1927, Blaðsíða 5

Æ S K A N
85
VeWiköttur.
„Þarna sé ég rófu á rottu,
sem ryður sér í holu inn,
en ég í flýti skýzt að „skottu“
og skelli tönn í bakhlutinn.
$
I alla nótt ég var á veiðum.
en veiðin reyndist heldur treg,
og loksins hér á heimaleiðum
mín hepnin beið — og nú stekk ég!“
$
Kattavísuv.
Kisa situr kyiiát inni,
kampinn þvær og vör.
Unir dável æfi sinni
eftir veiðiför.
Kisa er slungin, kann til veiða,
klærnar felur skeið. —
Lætur öngva söngva seiða
sig frá góðri veið.
Vill ei lifa’ á vatni og mysu;
veiðir flepgan sumargest.
Söngur ekki kitlar kisu,
kann hún sínu mali bezt.
$
Gott er að ntala’, er suntarsól
situr á öllum leiðum.
Betra yndi er um jól
að una músaveiðum.
Mýsnar undan ís og snjð
inn í skjólið leita.
Þá má fim og fengsæl kló
flestar bráðir veita.
0