Æskan - 01.02.1928, Blaðsíða 5

ÆSK AN
13
„Nú skalt þú heyra, hvernig jeg
spila“, sagði hann einungis.
Tók hann síðan fiðlu og boga upp
úr sefinu við vatnsbakkan, og tók að
leika.
Aldrei hafði Friðrik heyrt annan
hættu að suða. Fiskarnir ráku höf-
uðin upp úr vatninu, og skógardýr-
in komu hlaupandi til að hlusta á
fiðluleikinn. En Friðrik stóð með tár-
in i augunum.
„Góði fossbúi, kendu mjer að spila“,
eins leik á æfi sinni. Boginn leið eftir
strengjunum. Það hljómaði fyrst eins
og þegar kveldblærinn andar í laufinu.
Siðan varð hljómurinn æ sterkari og
dunaði eins og fossinn, en að lokum
varð það ljúft, sem mjúkur árniður.
Fuglarnir þögnuðu. Bíflugurnar
hrópaði hann, þegar hann mátti mæla.
„Þá verð jeg að fá kambinn þinn og
greiðuna", svaraði konungur vatnsins.
„Já, blessaður vertu, taktu við því,
eins og það leggur sig“, sagði Friðrilt
himinlifandi.
Þá tók fossbúinn áhöld rakarans, og