Æskan - 01.04.1928, Blaðsíða 6

áö
ÆSKAN
’ás^atse^s.
Drottni sje dýrð.
Dásemd hans þökkuð og skjrð.
Einstaeður atburður skeði.
Drottinn vor Jesiis, sem deyddur var, reis upp í ljóma,
DJrðlegar radi frá lielkaldri gröfinni öma:
„Upprisinn er;
enginn skal leita lians hjer“.
Andinn raul' efnisins dróma,
Mannlegii hugir, ó mætist í tílbeiðslu anda,
mannlegu hjörtu, ei láiið á þakkargjörð standa,
Hljómvaengjum á
heilaga, eilífa þrá
upp, upp til ódáins landa.
Vald. V. Snævarr.
Einkennileg umsókn.
Gömul herforingjaekkja í Hómaborg
hafði hvað eftir annað reynt að fá lif-
eyri sinn Iítið eitt hækkaðan.
En umsóknir hennar urðu ávalt á-
rangurslausar.
Þá datt henni það ráð í hug, að stila
umsókn sína til hennar hátignar prin-
sessu Jolanda.
En kongsdóttirin var þá aðeins miss-
erisgömul. Var konunginum, Viktor
Emmanuel III. þvi fengin umsóknin í
hendur.
Hann las umsóknina yfir, en fekk
hana því næst þjóni sínum og mælti:
„Umsóknin er stíluð til hennar há-
tignar prinsessunnar, þjer skuluð þvi
færa henni hana, og vita hverju hún
svarar“.
Þjónninn varð öldungis forviða, en
hlýddi þó skipunum konungs og fór
með brjefið inn til kongsdóttur, en hún
svaf sætt í vöggunni sinni. Hann fekk
þess vegna barnfóstrunni umsóknina.
I sama vetfangi kom konungur inn.
„Hverju svaraði hennar hátign?“
spurði hann.
„Engu orði, yðar hátign“, svaraði
þjónninn.
„Það er ágætt", mælti konungur
„þögn er sama og samþykki. Þjer skul-
uð láta umsækjanda vita, að óskir hans
verði uppfyltar".
0
Viljinn dregur hálft hlass.
KARL FRÆNDI: Góðan daginn, Hin-
rik litli. Hvaða merki er þetta, sem þú
hefir þarna í hnappagatinu?
HINRIK: Það er merkið mitt.
KARL: Hvaða merki er það?
HINRIK: Veistu það eltki, frændi, að
jeg er fjelagi í stúku. Hún heitir „Von-
in“. Þetta er fjelagamerkið okkar.
KARL: „Vonin“! Hvað er nú það?
Hvað getur þú gert í þeim fjelagsskap?
Þú, svona lítill.
HINRIK: Litlir drengir geta mikið.
Við berjumst á móti ofdrykkjunni.
KARL: Og, ef jeg mætti spyrja,
hvað getið þið unnið í þeirri baráttu?
HINRIK: Við erum 50 í stúkunni.
Öll höfuin við lofað því, að bragða al-
drei sterka drykki. Við notum pening-
ana okkar til annars.