Æskan - 01.05.1928, Blaðsíða 6

ÆSK AN
38
alheilt. Þessu skaltu hafa lokið fyrir
sólarlag í kvöld“.
Að svo mæltu gekk hún burt, og Ijet
Hring einan eftir. Hann greip ljáinn
og orfið og fór að slá af kappi. En hann
sá skjótt að það var árangurslaust,
hann mundi aldrei Ijúka við að slá
engið á einum degi, og enn þá siður
sá hann ráð til að græða hvert strá á
sína rót aftur. Hann reyndi það, en
stráin ultu um jafnharðan og hann
slepti þeim.
Hann fleygði frá sjer ainboðunum,
og lagðist endilangur í grasið. Var hann
nú hugsjúkur um, hvernig þelta mundi
fara.
f sama bili sá hann unga stúlku og
i'ríða koma gangandi yfir engið, þangað
sem hann lá. Hún heilsaði honum vin-
gjarnlega, og spurði hvort hann ætti
von á flengingu, þar sem hann væri
með þennan jarðarfarasvip.
„Ekki er það“, svaraði Hringur. „En
hafgúan hefir boðið mjer að slá engið
að tarna og græða síðan hvert strá á
sína rót. Þessu á jeg að hafa lokið fyr-
ir sólarlag í kvöld“.
„O, sei, sei, ekki annað“, svaraði
stúlkan. „Jeg er Hlaðbjört kongsdóttir,
og hefi nú setið í samfleytt sjö ár hjá
þessari norn, svo að jeg kannast við
brellur hennar. Ef þjer geðjast eins vel
að mjer og mjer að þjer, þá skulum
við hjálpast að, og þá má mikið vera,
ef okkur tekst ekki að sleppa frá
henni“.
Hringur kvaðst ekki annars fremur
óska en að fá að vera vinur hennar.
„Þetta skal ganga eins og æfintýri“,
sagði Hlaðbjört, „og svíkir þú mig ekki,
þá mun jeg heldur ekki bregðast þjer“.
Síðan tók hún orfið og ljáinn, snerti
með honum við grasinu, og jafnskjótt
var alt engið slegið. Þá snerti hún með
ljánum við ljánni, og reis þávhvert strá
upp á sína rót og greri fast, eins og
aldrei hefði verið borinn Ijár að þeim.
„ÆSKAN'
kemur út einu sinni í mánuði og auk
þess jólablað. Æskan er yfir hundrað
blaðsíður alls á ári. Kostar þó að eins
2 kr. 50 aura árg. Gjalddagi er 1. júlí.
Há söluiaun, % af 6 eintökum minst.
Afgreiðslumaður Jóh. Ögm. Oddsson,
Laugaveg 63, pósthólf 14.
Utanáskrift til ritstj.:
Æskan, pósthólf 745, Reykjavik.
Útgefandi: Stórstúka íslands.
iTjjiiiiiiiimiiTiim^ miúTiúTi mimi nipm (mi^mjMjyi^nTminnn^i^fí^ÍmiTm^jTMiTuíjTij^
Þó mátti sjá ör á hverju einasta strái.
Þau spjölluðu nú saman góða stund,
og kongsdóttir bað Hring að gæta þess
vandlega að þegja um það, að þau
hefðu hitst. Þegar leið að sólarlagi kom
hafgúan.
„Ertu búinn að slá engið mitt, og
græða stráin við ræturnar aftur?“
spurði hún.
„Já“, svaraði Hringur.
Hún athugaði vandlega stráin, fór
um alt engið aftur og fram, og sá al-
staðar örin, þar sem stráin höfðu gró-
ið saman. Furðaði hún sig á þvi, að
hann skyldi geta þetta.
Næsta morgun fylgdi hún Hringi úl
í hesthús.
„Hjer er næsta þrautin þín“, sagði
hún. „Hjer hef jeg hýst hundrað hesta,
og aldrei verið mokað út undan þeim.
Nú skaltu taka þjer reku í hönd, og
hreinsa hesthúsið og gera það hreint
og fágað eins og dansgólf. Vertu búinn
að þessu, þegar jeg kem um sólarlag
í kvöld“.
Frh.