Æskan - 01.05.1928, Blaðsíða 7

*****************************************
* ( *
* *^msl%if£inq'uvinn. *
* Eftir Selmu Lagerlöf. Aí. Jónsdóttir þýddi *
* *
*****************************************
Frh.
Bóndinn lyfti konunni í söðulinn, og
ætlaði sjálfur að stiga á hak hesti sín-
uin. En þá mundi konan alt i einu eft-
ir umskiftingnum.
„Hvað eigum við að gera við umskift-
inginn?“ spurði hún.
„Já, hvað er eiginlega orðið af lion-
um?“ sagði maðurinn.
„Hann liggur þarna undir runnan-
um“.
„Það fer vel um hann þar“, sagði
maðurinn og hló kuldahlátur.
„Við verðum víst að hafa hann
heim með okkur, við getum ekki látið
hann liggja hjer úti ú víðavangi", mælti
konan.
„Jú, það getum við sannarlega“,
sagði maðurinn og setti fótinn í istaðið.
Konunni fanst, að bóndinn hefði al-
veg rjett fyrir sjer. — Vissulega áttu
þau ekki að annast harn tröllkonunnar.
Hún reið Hka af stað á eftir manni
sinum. En alt i einu var henni ekki
unt að halda lengra.
„Þetta er þó að minsta kosti barn“,
hugsaði hún. „Jeg get ekki fengið af
mjer að láta það liggja þarna og verða
úlfunum að bráð“.
„Þú verður að fá mjer krakkann",
sagði hún.
„Það dettur mjer ekki í hug“, svar-
aði hóndi, „það fer nógu vel um hann,
þar sem hann er“.
„Ef þú fær mjer hann ekki núna,
þá verð jeg að fara, i kveld, að sækja
hann“, sagði konan.
„Það er víst ekki nóg með það, að
tröllin hafa tekið barnið mitt“, tautaði
máðurinn, „þau hafa Hka ært konuna
mina“.
En hann tók harnið samt npp og
fekk konu sinni, því að hann unni
henni hugástum og var vanur að láta
all liggja í hennar skauti.
—• Flýgur fiskisaga. — Daginn eftir
komu margir að heimsækja hjónin.
Atburðurinn var kunnur orðinn um
alla sveitina. Ýmsir þóttust vita lengra
en nef þeirra náðu, og allir vildu leggja
orð í belg og liöfðu ráð undir rifi
hverju.
„Besta ráðið er að strýkja strákinn
með hörðum vendi“, sagði einhver.
„Hvað stoðar það, að vera svo grimm-
ur við hann“, mælti húsfreyja. „Þótt
hann sje leiður og ljótur, þá á hann
enga sök á þessu“.
„En sje hann barinn til blóðs“, svar-
aði sú, sem ráðið gaf, „þá kemur tröll-
skessan þjótandi, fleygir drengnum
þínum, en tekur hinn í staðinn. Jeg
veit mörg dæmi þess, að menn hafa
á þann liátt náð börnum sínum úr
klóm tröllanna".
„En þau börn verða sjaldan lang-
Hf“, greip önnur fram í. Og konan
vissi með sjálfri sjer, að þessu ráði
gat hún eigi hlýtt.
Um kveldið sat hún stundarkorn ein
inni hjá umskiftingnum, þá greip hana
svo sár þrá eftir drengnum sínum, að
hún vissi engin sköpuð ráð.
„Ef til vill ætti jeg að reyna að
flengja hann, eins og mjer hefir verið
ráðlagt“, hugsaði hún með sjer, en sat
þó kyr.
Þá kom bóndi inn í stofuna með