Æskan - 01.09.1928, Blaðsíða 3

ÆSK AN
67
„Ekki launum við gott með illu.
Hann gaf okkur hlýjar liúfur á höf-
uðið, svo að við þyrftum ekki að
norpa berhöfðaðir í næðingnum“.
Þeir hjeldu nú áfram að mala, og
ljetu Hring i friði. Hjelt hann leiðar
sinnar. Þegar hann kom til skógar-
höggsmannanna, heyrði liann hrópin
í drotningu:
„Höggvið þið Hring,
höggvið hann niður“.
En þeir svöruðu:
„Ekki launum við gott með illu.
Hann gaf okkur stálaxirnar, og ef við
Iiefðum ekki fengið þær, yrðum við
enn í dag að basla með bitlausum
trjeöxum“.
Þeir tóku aftur til að liöggva og
ljelu Hring í friði fara. Þegar hann
kom til trjeskeranna, heyrði hann
ópin enn á ný:
„Takið liann, trjeskerar,
tætið hann sundur“.
Þeir brugðu hnífunum, en þegar
þeir þektu Hring, sögðu þeir:
„Ekki launum við gott með illu.
Hann gaf okkur þessa ágætis hnifa,
og ef við hefðum ekki fengið þá,
yrðum við að sitja hjer til eilífðar og
sarga með bitlausum trjehnífum“.
Þcir ljetust ekki sjá Hring, er hann
skaust fram hjá þeiin, og hraðaði
hann nú för sinni, uns hann lcom til
hafgúunnar. Hún ætlaði ekki að trúa
sínum eigin augum, þegar hann fekk
henni eskið með skartgripunum, en
Ijest vera hin ánægðasta og hað
Hring að búa sig til brúðlcaups,
næsta dag.
Hringur var nú ákaflega feginn að
vera kominn heill úr þessari liættu-
för. En um kvöldið, þegar hann var
genginn til hvílu, kom Hlaðbjört til
hans og sagði:
„Við verðum að forða olckur lijeð-
an hið skjótasta. Hafgúan er viti
sínu fjær af bræði, og nú er um lifið
að tefla“.
„Það er nú ljettara sagt en gert“,
svaraði Hringur. „Jeg hefi nú fengið
i dag að reyna, hve örðugt er að
losna úr tröllahöndum“.
„Ó, ekki deyjum við ráðalaus“,
svaraði Hlaðbjört. Ef þú vilt heita
mjer því, að fylgja mjer fyrst heim
til föður míns, skal jeg síðan vísa
þjer veginn heim i riki föður þins“.
Hringur hjet henni því, og kvaðst
einkis óska fremur en að fá ávalt að
vera með henni.
„Þá skalt þú“, svaraði liún, „fara
niður í hesthúsið, og leggja gullsöðul-
inn á brúna folann, en silfursöðulinn
á brúnu liryssuna, og bíddu min svo
þar, þvi að það er ýmislegt smávegis,
sem jeg þarf að gjöra, áður en jeg
fer“. —
Hringur gerði sem fyrir hann var
lagt.
Hlaðhjört fór inn í hei'bergi sitt,
tók nokkrar tuskur og vafði þær sam-
an i þi'já böggla, sem liktust brúð-
um, skar sig í fingur og ljet sinn
dropann drjúpa á livei'ja brúðu. Sið-
an magnaði lxún þæi', svo að þær
gátu talað, og sagði við þær:
„Nii skuluð þið svara fyrir mig,
ineðan jeg er í burtu“.
Frh.
Sl
Kvöldbæn.
Láttu engil ljóssins vaka,
ljósið sólar þegar dvín,
myrkrið svo ei rnegi saka,
mildi Jesú, kom til mín.
Láttu bjarta ljósið þitt,
ljósið veilca tendra mitt,
svo jeg gangi guðs á vegi,
gott eitt vinni á liverjum degi.
M.