Æskan - 01.10.1928, Blaðsíða 5

ÆSK Aft
77
Vaskir drengir.
í fyrra vor flutti eitt norðanblað-
anna frásögn af atviki einu, sem
gerðist á Eyhildarholti i Skagafirði
sumarið 1926. Tveir drengir, sjö ára
Stefán (7 ára) og ]ón (7 ára).
að aldri, hjörguðu af frábæru snar-
ræði harni frá bráðum bana í Hjer-
aðsvötnum.
Lýsing sú af fyrgreindum atburði,
sem hjer fer á eftir, er eftir frásögn
föður barnanna tveggja, Pjetri Jóns-
syni, nú bónda að Brúnastöðum í
Fljótum, og nokkru fyllri en fjrrnefnd
frásögn blaðsins, en annars henni
samhljóða í öllum aðalatriðum. Það
rýrir ekki gildi þessarar þrekraunar,
að það eru börn, sem hana hafa
unnið. Þvert á móti vekur það undr-
un, hve drengirnir báðir voru skjótir
og samtaka um bjargráðin, þar sem
mörgum fullorðnum mundi liafa
fallist hendur undir sömu kringum-
stæðum.
Hjeraðsvötnin eru hæði vatnsmikil
og straumþung jökulvötn. Þau falla
rjett við bæinn á Eyhildarholti, og
er þaðan sótl neysluvatn frá bænum.
Á þessu svæði eru þau 20—30 faðma
breið og miklu dýpri en svo við
bakkaún, að mannstætt sje, enda
straumhraðinn afarmikill. Þar sem
neysluvatnið er tekið, falla vötnin i
streng undir liáan bakka, sem þau
hafa grafið sundur, en viða hafa
stórir jarðhnausar fallið úr bakkan-
um fram í vötnin. Af einum slíkum
hnaus er vatnið tekið. Af bakkan-
um niður á linausinn er hnjehátt, en
af hnausnum misdjúpt niður að
vatnsborðinu, eftir vatnsmegni jök-
ulárinnar. Þegar atburður sá gerðist,
sem hjer er frá skýrt, voru vötnin í
vexti og ultu fram kolmórauð og
ægileg. Hnausinn, þar sem vatnið var
tekið, var bæði blautur og sleipur
eftir vatnsbylgjur, sem gengið höfðu
yfir liann. Góðviðrisdag einn í slátt-
arbyrjun voru nokkur börn að leika
sjer þarna á bakkanum, þar á meðal
tvö börn Pjeturs Jónssonar, María
4 ára, og Jón 7 ára, og ennfremur
bróðir Pjeturs, einnig 7 ára, Stefán
að nafni. Er Stefán vngstur af 13
systkinum, en Jón er nú, þegar þetta
er ritað, elstur af 9 systkinum. Er nú
börnin voru að leika sjer þarna á
María (4 ára).
bakkanum, bar svo til alt í einu, að
María litla stekkur niður á hnausinn,
en missir um leið fótanna og fellur
á höfuðið fram í strenginn. Brugðu