Æskan - 15.12.1928, Blaðsíða 20

18
]ÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
steininn, og það voru ekki nema fáir metr-
ar til hans.
Snær þrýsti byssunni að vanga sjer og
miðaði vandlega.
Allur óstyrkur var horfinn og handtök-
in föst.
Skotið reið af.
Bjarndýrið steyptist á hausinn, valt svo
á hliðina, teygði frá sjer fæturna og lá
svo grafkyrt.
Snær reis á fætur. En hann átti erfitt
með að standa. Hann nötraði allur frá
hvirfli til ilja.
Veiðiákafinn og hræðslan höfðu dregið
allan mátt úr honum. Hann hallaði sjer
upp að steininum og horfði nokkra stund
á hvítgula skrokkinn, sem lá niðri í flæð-
armálinu.
Svo herti hann sig upp og gekk til hans.
Dýrið var steindautt. Skotið hafði farið
í gegnum hausinn, rjett neðan við eyrað.
Nú greip fögnuðurinn Snæ litla. Hvílík
björg að fá kjötið af dýrinu og svo feldinn!
Það stóð í kenslubókinni hans, að feld-
urinn væri dýr vara. Nú hlaut öllum bág-
indum að vera lokið. Nóg kjöt, og svo pen-
ingarnir fyrir feldinn, sem pabbi hans gæti
keypt fyrir það, sem mest lá á til heimil-
isins.
Snær hljóp í einum spretti heim til bæj-
ar og inn í baðstofu og sagði mömmu
sinni tíðindin. En hann varð að segja henni
tvisvar frá öllu, áður en hún vildi trúa
honum.
>]æja, Snær minn. Þú ert hugaður og
trúr drengur. Farðu nú og láttu fjeð inn
og gefðu því, svo að pabbi þinn þurfi ekki
að gera það, þegar hann kemur heim í
kvöld*.
Snær gjörði það.
í rökkrinu kom Hreiðar heim tómhent-
ur að mestu. Kaupmaðurinn hafði neitað
honum algjörlega um úttekt, nema hann
fengi ábyrgð sveitastjórnarinnar. En einhver
kunningi Hreiðars hafði rjett honum hjálp-
arhönd, svo að hann liði ekki beinan skort
fram yfir jólin.
Snær heyrði á samræður foreldra sinna,
þegar Hreiðar sagði frá erindislokunum
og hann sá raunasvipinn á andliti föður
síns.
Snær gat þá ekki lengur þagað yfir tíð-
indunum, en hljóp til föður síns og sagði
honum frá bjarnardrápinu. Hreiðar ætlaði
ekki að trúa þessu í fyrstu. En þegar
Snær lauk frásögn sinni, klappaði hann á
kollinn á honum og sagði í klökkum róm:
»Þú ert hraustur og trúr drengur og
með guðs hjálp vona jeg, að þú verðir
nýtur maður*.
Kvöldið gekk í það að gera bjorninn til
og koma matnum og feldinum heim í
bæinn.
Daginn eftir lagði Hreiðar af stað aftur
inn í kaupstaðinn. En nú kom hann ekki
tómhentur heim. Kaupmaðurinn hafði boð-
ið Hreiðari að kaupa feldinn af honum
fyrir mörg hundruð krónur og ljet hann
hafa það, sem hann bað um til heimilis-
þarfa.
Fólkið í Ðjarnarvík hafði aldrei lifað
ánægjulegri jól.
Heilræði.
Hafðu taum á tungu þinni,
tala ei meir en þörf er á.
Öllu er veistu, öðrunt mönnum,
ekki skaltu segja frá.
lieldur en breiða út bull og þvaður
betra er að vera um málið stirt.
„Sannleikurinn er sagnabestur“,
en satt má tíðum liggja kyrt.
Hafðu taum á tungu þinni,
tungan veldur margri synd.
Hyggnir meira hugsa en skrafa.
hafðu það sem fyrirmynd.
Bragi.
X