Skírnir - 01.01.1919, Qupperneq 66

’Skírnir]
Þýðingar.
59
lakari bókum, þá verður að velja mikið af alveg nýjum
bókum, bókum um »brennandi« spurningar augnabliksins,
<t d. nú um orsakir styrjaldarinnar, rás hennar og afleið-
ingar. Það þarf ekki að kvarta um, þótt þessar bækur
aéu ekki ódauðlegar. Lifandi hluttaka í menningu sam-
tímanB er ein tegund ódauðleika. Það er i bókmentunum
eins og líkamanum. í sumum hlutum hans eru sífeld
frumuskifti, en frumur í beinum og tönnum lifa von úr
'Viti. En hvorstveggja er þörf. Allar fræðibækur úreld-
ast meira og minna, og sum skáldritin, sem mest áhrif
hafa haft í svipinn. En við verðum að grípa þær á flug-
inu. Úr þvi við getum ekki liafið okkur upp yfir tímann,
verðum við að vera börn samtímans — honum vaxnir.
XIV.
Það er aðeins hin dæmalausa sljóskygni manna á alt,
<sem heitir andleg verðfræði, sem gerir, að ekki liggur
betur í augum uppi hvilíkur búhnykkur slíkar þýðingar
•eru Menn eru svo vanir að fá öll andleg gæði sama
aem gefins, að þar sem eitthvað verður að hafa fyrir
þeim, nenna þeir ekki að bera sig eftir þeim. Ef okkur
"vræri boðinn eins mikill kornforði og ísland þyrfti með,
tneð því einu skilyrði, að við önnuðumst þreskingu þess
-og flutning til íslands, þá mundi enginn skoða huga sinn
um að taka því boði. En þegar við eigum kost á að gera
dýrustu vísindalegar og fagrar bókmentir annara þjóða
eign íslenzkrar alþýðu, ef við nennum að hafa fyrir því
að þýða þær og gefa þær út, þá áttum við okkur ekki
á því. Alt efnið fáum við ókeypis, reynslu skáldsins,
rannsóknir vísindamannsins, vitið og andann. Þeirra eigin
,þjóð hefir borgað þeim fyrir það, að svo miklu leyti sem
slíkt verður borgað, við fáum það fyrir ekki neitt. J
það kveður svo ramt að, að við íslendingar, af því við
ærum svo smáir, getum fengið að þýða ókeypis rit sam-
Aimahöfunda, sem lieima hjá sér eru að eins til í svo dýr-
aim útgáfum, að alþýða kaupir þá ekki. Þessvegna verða