Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 48

206
Kapp og met.
[Skirnir
sjálfir, og glátt hefir hver maður iðkað, sem alinn er upp 1 sveit á
ísiandi. Alveg eins mætti hafa kapprakstur, og það einmitt í sam-
bandi við sláttumótin. Enda hafa ýmsir hreyft því við mig. En
til þess þyrfti fyrst að rannsaka raksturinn á líkan hátt og gert
hefir verið með siáttinn og finna fastar reglur fyrir því, hvernig
gefa skyldi einkunnir fyrir hann o. s. frv.
Þess konar kappmót, hvort sem þau eru höfð í sambandi við
aðrar íþróttir eða ekki, eru nú ekki að eins til skemtunar og til
að vinna sér frægð, heldur eru þau um leið hið bezta námsskeið í
því sem kept er í. Þarna má sjá mestu afreksmennina reyna sig.
Það er hrein og bein sýnikensla. En þegar tekin er jafnframt ná-
kvæm skýrsla um öll atriði verksins, eins og gert hefir verið með
sláttinn, og hún birt, svo að hver sem hefir skýrsluna í höndum
getur sjálfur af henni sóð aðferðirnar og hvernig verkfæri hvers eins
voru, þá getur orðið úr því eins konar þjóðskóli í þessu verki.
Þar fær hver keppandi að leggja orð í belg, hver sem vill getur
tekið aðferð hatts eftir skýrslunni, tamið sór hana og prófað. Eu
auðvitað vekur dæmi þess sem sigurinn fókk mest til eftirbreytni.
Tilgangur kappmótauna er eitimitt að fá beztu mennina fram a
sjónarsviðið til að læra af þeim. Góð fyrirmynd er bezta útsæði
sem til er, því að hún getur borið þúsundfaldan ávöxt.
Enginn getur sagt um það fyrirfram, hve mörg þau verk
kunna að verða með tímanum, er reynast hæf til kappmóta. Einu
störfin sem enu hafa hlotið þann heiður hér á landi eru sláttur og
vólritun. í öðrum löndum hafa kappplægingar tiðkast sumstaðar, og
Ameríkumenn hafa lagt mikla stund á kapppróf í vólritun. En
þau störf verða efiaust fieiri og fleiri sem eins verður farið með,
jafnóðum og mönnum skilst betur en áður, að kappið og frægðar-
löngunin eru einliverjar sterkustu hvatir heilbrigðrar sálar, jafn-
skjótt og róttar aðstæður og tiiefni eru fengin. Að fá sig fulb
reyndan er í raun og veru þroskans æðsta boðorð, því menn þrosk-
ast ekki til fulls f neinu, nema því að eins að þeir reyni á sig af
fremsta megni, en það kemur bezt með því að keppa við sór meiri
menn. Sá sem hefir unnið met í einhverju, er um leið orðinn
mælikvarði a aðra, er stunda hið sama, dæmi hans er sönnun þess
hvað takast má, og verður um leið ögrun til annara að koma a
eftir, vera ekki minni menn. íþróttamenn í hverju sem er, eru
forustumenn á sviði hæfileikanna, þeir færa út kvíar mannlegrar
getu, hver á sínu sviði. Og þar sem vinnan fær meginhluta æfi
vorrar, þar sem atvinnuvegur hvers eins er lífsvegur hans, og alt
aunað að eins skýli og skemtistaðir með fram þeim aðalvegi, þá er
auðsætt hve mjög persónugildi og lífsgildi hvers manns ykist við
það, ef vinnan yrði stöðug leit að fullkomnun, og frægðarljóminn
fólli jafnt á afreksmanninn við moldarverkin eins og vísindamann-
inn, er leiðlr mannkynið upp á nýjar sjónarhœðir.
Guðm. Fiunbogason.