Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 50

208 Ritfregnir. [Skirnir
mun góðs og ills í verkum sínum og annarra. Þessar athugasemdir
eiga ekki síður heima um fræðirit vor en fagrar mentir.
Útgefendur Kvæða Jóns Thoroddsetis 1871 segjast í formálan-
um hafa slept »fáeinum kvæðum«, sem þeim þótti »hvorki að efni
nó frágangi taka þv/, að þau yrðu prentuð«. En annars virðist
þar farið eftir venjunni að prenta sem f 1 e s t, en ekki það eitt,
er gott var og boðlegt. Sætir furðu, að útgefetidur sleptu ekki
fleira, úr því að þeir fóru að velja úr á annað borð.1) Þetta er
því undarlegra, er jafnvíðlesinn maður í góðum bókmentum og
Steingrímur Thorsteinsson var einn þeirra nefndarmanna, er Bók-
mentafólagið fól að antiast útgáfuna. Það er erfitt að finna ástæðu
til að prenta /ms kvæði, er þar var komið á prent handa alþjóð
manna, nema ef það þykir nægja, að þau eru eftir Jón Thorodd-
sen. Hvorki bókmentir vorar nó hið stórmerka söguskáld vort
hefðu skaðast á, að stórum minna hefði verið gefið út en gert var.
Svo mörg ljóð hans vantar andleg næringarefni og eru ekki heldur
á neinn hátt það sælgæti andans, að aðrir hafi andlegar nautnir af
en þeir, sem er næstum þvf sama, hvers þeir neyta. Og þau fræða
oss ekki hóti meir um anda skáldstns og öldurót sálar hans en
venjuleg embættisbróf hans. Rímarinn, en ekki skáldið og listamaðurinu
Jón Thoroddsen, hefir gert yms kvæði, sem runnin eru undan
penna hans, t. d. brúðkaupsljóð hans, erfiljóð og miklu fleira. Það
er merkilegt, hvérsu slíkt tilþrifa - og listaskáld f lausu máli sem
Jón Thoroddsen getur ort tilþrifalaus eftirmæli og hversdagsleg.
Við ber það, að honum ferst ekki fimlegar nó smekkvíslegar en
svo, að stöku erindi í þeim gætu verið oit af einhverjum poka-
presti, jafusnjöllum söguhetju skáldsins, síra Sigvalda, í ijóðagerð.
Að listinni til minnir t. d. þetta erindi á sýnishornið af kveðskap
klerks f 11. kap. »Manns og konu«.
»Horfin er ágæt höfðingskona
úr hópi kvenna Vesturlands,
Þorvaldar beðja Sigurðssonar,
seggjum alkunna snildarmanns;
ættar göfugrar ættarblóm
eflaust var hún að hölda dóm«.
Og fleira mætti tína til keimlíkt úr kvæðum þessa mikia merkis-
1) Jón Sigurðsson var ekki smáviðkvæmur fyrir hönd vinar síns
og öruggs flokksbróður, Ilalldórs Friðrikssonar, er hann lét prenta ill'
fyndin háðkvæði nafna sins um hann i útgáfu sjálfs Bókmentafélagsins.