Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 64

222 „Siðgæðið og útsýnið inn á eilífðarlandið11... [Skírnir
öfugt vi'ð reynslu vora í þessu lífi. Hverju átti að trúa? Það var
spurningin.
Eg taldi rétt að trúa reynslunni hérna megin. Það var vegna
þess, að svo framarlega sem sál vor er söm við sig í þessu lífi og
þegar hún kemur á lífsins land, — og því heldur E. H. K. fram
— þá ætti bezti undirbúningurinn undir annað líf að vera sá að
efla í þessu lífi heilbrigði og þroska sálar sinnar.
Eg fæ ekki séð að það só neitt óviðurkvæmilegt að taka dæmi
og spyrja, hvernig fer, ef það sem þeir segja hinumegin um
skilyrSi andlegrar velferðar vorrar kemur ekki heim við lög sálarlifs-
ins eins og þau birtast oss í reynslu vorri í þessu lífi. Enginn
getur neitað því, að slíkt geti komið fyrir, nema sá er trúir á
óskeikulleik framliðinna manna, hverir aem þeir eru, eða þá aö
að mannssálin sé annars eðlis í öðru lifi eu þessu.
I ritfregn minni taldi eg fyrir mitt leyti sjálfsagt að halda áfram
með það sem reyndist holt og styrkjandi fyrir andlega heilbrgði'
manna hór, hvað sem þeir segðu hinumegin. Eg vildi með öðrum
orðum að kenningarrtar að handan yrðu prófaðar á sama hátt og
aðrar kenningar og að eins teknar gildar, þegar reynslan ræki þ»r
ekki aftur. Og mér finst satt að segja, að þeir sem þykjast vera
að prédika vísin dalegar lífsskoðanir fyrir fólki ættu að vera
sömu hyggju.
En Hr. E. H. K. leggur orð mín þannig út:
»Þó að ætla megi að áreiðanlegar fregnir fáist frá öðrum heimi
um það, hver breytni hór á jörðunni só vænleg til farsældar hlnu-
megin, eða líkleg til ófarsældar, þá vill hann ekki láta menn haga
sér eftir því. Hann vill miða breytnina eingöngu við það, hvað
mönnum só holt hór í heimi«: (Morgunn blB. 132).
Hamingjan hjálpi ))öndunum«, ef skoðanir þeirra verða ekki
skýrðar róttar en hr. E. H. K. skýrir mínar. — Eg gerði ráð fyr'
ir, að fregnirnar væri »taldar óbrjálaðar af miðilins hálfu«. E. H.
K. leggur það út ))áreiöanlegar fregnir«, en eins og eg tók fram
og hverjum manni ætti að vera augljóst, þá þarf meira til að
fregnirnar sóu áreiðanlegar heldur en, að þær sóu »óbrjálaðar af
miðilsins hálfu«. Spurningin er, hvort sá eða þeir sem tala gegn-
um miðilinn hafa rétt fyrir sór. Getur ekki það sem þeir segja
verið sprottið af vanþekkingu eða misskilningi? Neiti menn þvb
þá er það sama og þeir trúi á alvizku framliðinna manna. Eg
hefi ekki slíka trú og þess vegna vil eg láta prófa hórna megin sögu-
sögn þeirra um það, hvað holt só eða óholt fyrir sálir vorar.