1. maí - Reykjavík - 01.05.1937, Blaðsíða 20

1. MAÍ
16
ins hafa verið háðar þýðingarmeiri
deilur eða sýnd meiri fórnfýsi og áhugi
en einmitt þá, þó árangurinn eyðilegð-
ist vegna klofningsstarfseminnar.
En eftir sambandsþing 1930 skiptir
um, þá verður þróun sambandsins ekki
lengur ,,hægfara“, þá tekur hún
,,stökkbreytingum“.
Hinn geysilegi og öri vöxtur, sem
síðan hefir orðið, sést vel á línuritinu
og talar sínu máli. Og hvað gerðist svo
á sambandsþinginu 1930? Þá var tek-
in upp ný stefna og síðan nýtt starf.
Ný lög voru þá samþykkt fyrir sam-
bandið, sem haldist hafa óbreytt síð-
an. Um lögin hefir verið deilt, einkum
17. gr. þeirra. En ,,af ávöxtunum skul-
uð þér þekkja þá“. Það er staðreynd,
sem ekki verður á móti mælt, að mátt-
ur alþýðusamtakanna hefir aukist svo
stórkostlega á öllum sviðum þjóðlífs-
ins þessi síðustu 6 ár, að þeir, sem að-
stöðu hafa til að bera saman það, sem
var þá, og það, sem er nú, gætu álit-
ið, að þeir hefðu séð kraftaverk ger-
ast. Og svo er í raun og veru. Krafta-
verk einingarinnar hefir gerzt, krafta-
verk samheldninnar. Og er það ekki
einmitt hin margumdeilda 14. gr. sam-
bandslaganna, sem m. a. hefir skapað
hana?
Sambandsþingin hafa ekki eytt
tíma sínum í deilur og sættir og deil-
ur á ný. Nú hafa þau starfað og starf-
að vel.
Og starfið hefir borið árangur, —
aukningin úr 36 í 100 félög talar sínu
máli.
Og enn á súlan eftir að hækka, —
hvað mikið vitum við ekki enn, og það
,er líka undir okkur sjálfum komið.
Það hefir verið endurtekið svo oft,
að mörgum hættir við að láta það sem
Hvert stefnir?
Nú vígbúast þjóðir, og váglegar en fyr
í vargi og náhröfnum lætur.
Vopn eru smíðuð, smágerð og stór,
í smiðjunum daga og nætur.
Mennirnir sveitast við morðtóla ge.rð,
og mannviti stríðsguði fórna.
Það hljóta að vera hin eyðandi öfl
og óvitar, þessu sem stjórna.
Mannkynið stendur sem mergsogið tré,
og maðkarnir ræturnar naga.
Það fárviðra bíður með flakandi sár,
en fegrar ei komandi daga.
Því er ekki anzað, þótt biðji um brauð
börnin, er sulturinn þjáir.
Það er aðe.ins hending, ef friðland þú
færð,
sem friðinn og kærleika þráir.
En þitt er það, æska, að byggja þar
borg,
sem blómknappar friðarins gróa.
Og þitt er að jarðsyngja afturhaldsöfl,
þá anda, er verðmætum sóa.
Ég skora á þig, æska, að vanda þinn
veg,
og verðir þú græðari sára,
jafnrétti’ og kærleikur beini þér braut
frá brotsjóum komandi ára.
Aðalsteinn Halldórsson
frá Litlu-Skógum.
vind um eyrun þjóta, að „eining er
afl“, og þó eru það þau orð, sem bæði
í gleði hátíðardagsins okkar og bar-
áttu virku daganna þurfa að vera ekki
aðeins „rituð á blað“, heldur rist inn
í allra hjörtu.
S. J.