Valsblaðið - 24.12.1960, Blaðsíða 13

VALSBLAÐIÐ
9
förunautur. Unni hún honum mjög og stóð við hlið hans
í blíðu og stríðu og reyndist honum traustust og bezt
þegar mest á reyndi. Árið 1957 varð hún bráðkvödd að
heimili þeirra hjóna. Varð dauðsfall hinnar ungu, hug-
ljúfu og elskulegu eiginkonu Ólafs honum vissulega þungt
áfall og lítt bærilegt, en þá dáðist ég mest að hugarró
og karlmennsku hans, svo vel bar hann sitt barr.
Ungur að árum heillaðist Ólafur af knattspyrnuíþrótt-
inni. Fylgdi bræðrum sínum fast eftir og hóf æfingar
hjá Val. Mjög fljótlega var hann látinn keppa fyrir félagið
og það samtímis í fleiri aldursflokkum. Þótti hann í
bezta lagi liðgengur, hafði næmt auga fyrir uppbygg-
ingu leiksins og var fylginn sér. Lék Ólafur með Val
í yfir tuttugu ár og var einn af þeim kappliðsmönnum
Vals, er fræði félagi sínu íslandsbikarinn í fyrsta sinn, ár-
ið 1930 og sæmdarheitið Bezta knattspyrnufélag íslands.
Ólafur tók þátt í fjölda ferðalaga með félagi sínu á
þessum árum bæði innanlands og utan, m. a. var hann
þátttakandi í fyrstu för íslenzkra knattspyrnumanna til
meginlandsins, en sú ferð var farin af Val árið 1931.
Þá var Ólafur fararstjóri í knattspyrnuferð Vals og Vík-
ings til Þýzkalands árið 1939. Var Ólafur sérstaklega
þægilegur ferðafélagi og vel til forystu fallinn.
Ólafur vann sér fljótt traust og vináttu félaga sinna
í Val. Var hann snemma kosinn í stjórn félagsins eða
árið 1929 og sat í stjórninni til 1934, síðasta árið sem
formaður. Hann var aftur kosinn formaður 1938 og end-
urkosinn 1939. Þá átti hann sæti í stjórninni árið 1943.
Ólafur átti sæti í Fulltrúaráði Vals frá stofnun þess 1945
til dánardags, þar af var hann formaður þess síðustu
þrjú árin.
Ólafur var fulltrúi Vals í K.R.R. í fjögur ár. Þar af
tvö ár formaður þess. Fulltrúi Vals í Í.B.R. var hann
um tíma og kosinn formaður bandalagsins árið 1947 og
aftur árið 1948. Óhætt er að fullyrða að Ólafur lagði
öðrum fremur grundvöllinn að veldi íþróttabandalags
Reykjavíkur á formannsárum sínum. Á þeim árum var
skrifstofa bandalagsins opnuð og framkvæmdarstjóri ráð-
inn. Þá lagði hann mikla vinnu í að skipuleggja styrk-
veitingar bæjarins til íþróttafélaganna og kom því m. a.
til leiðar að allar styrkveitingar bæjarins færu fram
gegnum Í.B.R.
Ólafur var aðalhvatamaður þess, að Valsblaðið hóf
göngu sína árið 1939 og varð ritstjóri þess í byrjun og
oftast síðan. Sá hann fljótt að félagsblað gat haft ótrú-
lega góð áhrif til hagsbóta fyrir félagið. Slík útgáfa er
æði kostnaðarsöm og útheimtir mjög mikla vinnu, en
með forystu Ólafs hefur þetta tekizt með afbrigðum vel.
Þá hefur Ólafur setið í ýmsum nefndum fyrir félagið,
sem óþarfi er hér upp að telja, nema Hlíðarendanefnd
sem komið verður að síðar.
Rækti hann störf sín öll af stakri samvizkusemi og al-
úð og var sæti hans ávallt mjög vel skipað, enda var
Ólafur sérstaklega hugkvæmur og útsjónarsamur og
yfirvegaði hvern hlut af skarpri athyglisgáfu.
Ólafur var aðalhvatamaður að kaupunum á Hlíðar-
endaeigninni árið 1939. Stóð hann þar sem klettur úr
hafinu gegn ýmsum, að öðru leyti mætum Valsmönnum,
sem börðust með hnúum og hnefum gegn slíku flani og
vitleysu. Urðu hörð átök um mál þetta, en sem betur
fór sigraði bjartsýni og víðsýni Ólafs. Kaupin voru gerð
og okkar kæra félag eignaðist varanlegan samastað fyr-
ir væntanlega íþróttastarfsemi sína. Það ár sáu margir
hylla undir glæstan íþróttasal, búningsherbergi, félags-
heimili, grasvelli og malarvelli í framtíðinni, öðrum
fannst þetta heimskulegir loftkastalar. í dag blasa þessir
„loftkastalar“ við okkur sem blákaldar staðreyndir og
við þökkum af heilum huga þann grundvöll, er Ólafur
lagði að framtíð Vals með kaupunum á Hlíðarenda, þrátt
fyrir snarpa andstöðu og í dag vildu allir „Lilju kveðið
hafa“. í dag man enginn eftir þeirri baráttu, er stjórn
Vals með Ólaf í formennsku, háði árið 1939 fyrir Hlíðar-
endakaupunum. En Ólafur gerði meir, hann fylgdi þessu
óskabarni Vals á veg, hann skóp því vaxtarskilyrði með
velheppnuðu happdrætti um bifreið árið 1943, sem gaf
þann hagnað, er dugði til byrjunar á þeim mannvirkj-
um er á eigninni hafa risið síðan undir traustri stjórn
nokkurra dugandi Valsmanna, þar á meðal Ólafs. Tel ég
að afskipti Ólafs af Hlíðarenda Vals, einsömul skipi hon-
um á bekk með mætustu sonum Vals allra tíma, og skrái
nafn hans gullnu letri í sögu félagsins.
Ólafur var sæmdur mörgum af æðstu viðurkenningar-
merkjum íþróttahreyfingarinnar. Árið 1951 á 40 ára af-
mæli Vals var hann sæmdur gullmerki Í.S.Í. Gullstjörnu
Iþróttabandalags Reykjavíkur á 10 ára afmæli banda-
lagsins árið 1954 og gullmerki K.R.R. hlaut Ólafur árið
1954 á 35 ára afmæli ráðsins.
Allar voru viðurkenningar þessar verðskuldaðar í
fyllsta máta.
Ólafur tók virkan þátt í öllu starfi Vals, bæði sem
leikmaður á velli og sem þátttakandi í félagsstarfinu
sjálfu. Hann vissi manna bezt að störf íþróttafélags eru
ekki öll unnin við æfingu og keppni, heldur engu síður
eða jafnvel frekar á félagslegri uppbyggingu inn á við
og út á við í nefndum og stjórn. Hann var um tugi ára
hinn trausti leikmaður og vinsæli stjórnandi Vals. Hann
var virðulegur fulltrúi Vals út á við um langan tíma,
því skoðanir hans voru grundaðar af íhygli og góðri
greind. Ólafur flanaði ekki í félagsmálum, en hugsaði
ráð sitt vel og kynnti sér ítarlega alla málavexti áður
en hann myndaði sér skoðun, á eftir þurfti enginn að ef-
ast um að hann fylgdi fast og drengilega því sem hann
taldi sannast og bezt. Mál sitt sótti hann og varði með
festu en ró hverju sinni og lét ógjarnan undan síga.
Ólafur var góður samherji og sanngjarn andstæðingur,
eru það góðir eiginleikar hverjum þeim er að félags-
málum standa.
Ólafur verður öllum er hann þekktu minnisstæður.
Hann var hvers manns hugljúfi fyrir prúða og fágaða
framkomu, snyrtimenni mikið og háttvís. Minningin um
góðan dreng mun seint gleymast. Sveinn Zoéga