Valsblaðið - 24.12.1960, Blaðsíða 30

26
VALSBLAÐIÐ
niður í 2. deild, sem við unnum og
svo upp í 1. deild, sem við unnum
líka og allt með því eina og sama
vopni, sein við brýndum livern ann-
an með á föstudagskvöldum svo und-
ir tók í salnum. Það var dásamlegur
bardagi á hverjum föstudagskvöldi.
Og hann veitti okkur niikinn liraða,
en unifram allt þá baráttugleði, sem
gerði okkur að Danmerkurmeistur-
um. Aðferðin er án efa rétt og á eins
vel við í knattspyrnu. Þegar við unn-
um okkur upp í 1. deild, þá voru
yfirburðir okkar svo miklir vegna
braðans, að öll spenna í keppninni
var allt of snemma úr sögunni. En
þegar árið eftir liöfðu nokkur lið
tileinkað sér hraða okkar og meðal
þeirra var AGF. Það voru einmitt
leikmenn úr HG og AGF, sem mynd-
uðu uppistöðuna í sóknarlínu danska
landsliðsins Jiennan örlagadag Þjóð-
verjanna í KB-höllinni. Tæpast er
liægt að segja, að við værum sigur-
stranglegir, þegar höfð er í huga hin
ágæta frammistaða Þjóðverjanna
gegn Svíum. En við vorum fullir
sjálfstrausts. Við höfðumleikið marga
leiki saman, vörn okkar var sterk
og gat líka skotið og þar sem Knud
Sörensen var höfðum við markmann,
sem bæði gat bjargað meistaralega
og kastað út frá marki fljótt og vel.
Þjóðverjamir áttuðu sig aldrei til
fullnustu á því, hvernig þeir ættu
að verjast sóknaraðferð okkar. Holm
P. og ég lékum á sitt livomm vængn-
um mestan hluta leiksins með Poul
Locht á miðjunni, þegar Locht var
inn á, þá kastaði markvörðurinn oft-
ast út til Hohn P. á vinstri væng.
Hann þekkti Locht fullkomlega, enda
eru þeir frá sama félagi og sending-
ar Holm P. voru liinar einu réttu
fyrir Locht, sem er örvhentur. Þetta
gekk allt of hratt fyrir hina seinu
Þjóðverja. Það var örsjaldan, að þeir
komust inn í sendingu. Þeir liöfðu
búist við handknattleik á sænska
vísu, kröftugum leik og liættulegum
langskotum. Nú mátuðu þeir Holm
P. og Locht þá hvað eftir annað í
tveim leikjum með línuspili sínu.
Þegar þeir höfðu áttað sig á því, að
þessi leikflétta átti upptök sín á
vinstri væng, var skipt um miðfram-
herja og Erik Jakobssen eða Niels
Juul Larsen settum inn á. Ég varð
nú sá milliliður, sem tók á móti út-
kastinu og sama leikflétta var nú
leikin frá hægri væng. Þá var Þjóð-
verjunum öllum lokið. Auðvitað ekki
eingöngu vegna liinna hröðu gegnum-
brota. En það voru þó þau, sem settu
þá út af laginu og gerðu þá örvænt-
ingarfulla meðan við urðum stöðugt
betri og betri og náðum að sýna getu
okkar til fullnustu. I leikliléinu varð
örvænting Þjóðverjanna sýnilega ó-
læknandi. Yið höfðum yfirliöndina
18 mörk gegn 9. I stað þess að reyna
að koma í veg fyrir Iiin liröðu upp-
hlaup okkar með því að láta einn
eða fleiri leikmenn vera aftarlega
til öryggis, þá ákváðu þeir að stöðva
okkur með því að leika maður gegn
manni. Við þekkjum þessa leikaðferð
og þykir gaman að leika gegn henni.
í jöfnum leik reynir oft það liðið,
sem liefur eitt eða tvö mörk yfir,
að halda knettinum síðustu mínút-
urnar. Þá neyðist andstæðingurinn
til að reyna að leika inaður gegn
manni, en við það verður rýmra við
markbogann og venjulega er það
liðið, sem tefur, er liagnast á því.
En að minnsta kosti liöfðum við allir
lent í þessu áður. Það var ekkert
vit í þessari ákvörðun Þjóðverjanna.
Þeir voru meira að segja seinni en
við, a. in. k. seinni en þeir liröðustu
bjá okkur. Og tækist einum að losna
við ,,skuggann“ sinn, þá var örugg-
lega mark. Við liéldum nefnilega
auðu miðsvæðinu fyrir framan þýzka
markið. Þegar við liöfðuin knöttinn,
þá vorum við annað hvort út til hlið-
ar eða á eigin vallarhelmingi. Þannig
mvndaðist gapandi tóm fyrir framan
þýzka markið, þar sem hvorki voru
Danir né Þjóðverjar. Jafnframt því
sem við lilupum og biðum færis að
einhver losnaði við ,,skuggann“ sinn,
þá héldum knettinum í leik fyrir
utan Iiættusvæðið. Svo losnaði skyndi-
lega einbver, hann lirópaði, fékk
knöttinn í dauðafæri og skoraði. Þetta
tókst vel hvað eftir annað, og áhorf-
nedur skemmtu sér vel í hinni þétt-
setnu KB liöll. Ilærri og liærri varð
talan undir „Danmörk“ á töflunni,
er sýndi leikstöðuna. Þjóðverjamir
vissu ekki sitt rjúkandi ráð. Þeir eru
fjarstýrðir eins og sænskir handknatt-
leiksmenn, leika eingöngu eftir fyrir-
skipunum frá skiptistjóranum við
liliðarlínuna, og geta þess vegna því
aðeins breytt til að gagnstæð fyrir-
skipun komi. Við skoruðum talsvert
mörg mörk, áður en sú fyrirskipun
kom. Þessi sama leikaðferð liafði
reynst mjög árangursrík í leiknum
gegn Svíuin tveim dögum áður og
þess vegna var það alveg óskiljanlegt
að við liéldum bara áfram að skora.
Við koinumst í 26 mörk gegn 9. En
Paul Locht skorar af línu. Lengst til vinstri sézt Luindherg, en sendingin er frá
honum, Að haki Lochts er m. a. Þjóðverjinn Atom-Otto.