Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 59
ALMANAK igo6.
29
Fátækramálin höfÖu leng-i legið Páli Briem þungt á
hjarta. Fátækralöggjöf landsins hafði hann kynt sér
öllum betur og hugsað sér þær umbætur, sem þar þyrfti
að gjöra. Hefði honum enzt aldur, mundi hann að öllum
líkindum iiafa lifað þá hamingjustund, að sjá högum
íslenzkra fátæklinga miklu betur borgið en nú. Enda
var tilfinningin fyrir líknarskyldunni í öllum myndum
hennar óumræðilega næm í hjarta hans.
Naumast mun unt að nefna nokkurt velferðarmál
Jslands, sem hann var ekki búinn að hugsa um með meiri
alvöru og afla sér meiri þekkingar í en flestir aðrir.
Hann fylti ekki hóp þeirra manna, er endurreisa vilja
þjóðfélagsbygging vora með alls konar tildri á þaki og
bustum. Hann hugsaði um grunninn á undan öllu öðru,
að koma honum í lag og gjöra hann traustan og ör-
uggan.
En lifandi kristindómur og sönn upplýsing, hvort
öðru samlaga og samfara, er traustasti og öruggasti
grundvöllurinn fyrir gæfu og velgengni þjóðanna, sem
enn hefir tekist á að benda. Það að Páll Briem skildi þetta
öðrum stjórnmálamönnum íslenzkum betur, gjörði hann
sjálfkjörinn flutningsmann og foringja alls hins bezta, sem
nú er að brjótast til valda í þjóðlífi voru, þótt seint og
erfiðlega gangi. Honum duldust ekki þau dýrmætu sann-
indi, að lifandi kristindómur er lang-sterkasta aflið til alls-
konar framfara, bæði andlegra og veraldlegra, sem hægt
er að hrinda af stað í þjóðlífinu og að framfaraskrumið alt
fellur afllaust til jarðar, ef ekki er gengið af alhuga í
bandalag við hann af framfaramönnum vorum.
Eins og vikið var á hér að framan, var Páll heitinn
Briem maður bæði trúhneigður og trúrækinn. Hann var
eigi síður fyrirmyndar heimilisfaðir en fyrirmyndar em-
2