Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 67
ALMANAR 1906.
37
ferðamenn hér um bil allir, er til borgarinnar koma,hvaðan
■úr heimi sem þá ber að, því allir hafa heyrt um skáldið
góða, sem sléttuborgin hefir aS hrósa sér af, og þeir, er
eitthvað hafa eftir hann lesið, eru sólgnir í að hafa kynni
af manninum og prestinum, sem hjá honum birtast í fag-
urri eining.
Hann er í stólnum enginn glæsilegur ræðuskörungur.
Það er undur einfalt og blátt áfram, sem hann hefir að
segja. En það kemur frá hjartanu og fer til hjartans.
Það er ekki nein heimspeki eða fordildar hugsanir, er hann
kreistir upp úr sér. Heldur leitast hann við að ná í það,
sem flestir eru um að hugsa og bregða yfir það nýju ljósi.
Það eru margir ágætis prestar hér í Winnipeg og sumir
þeirra eftir flestra dómi miklu mælskari. En vafasamt
mjög, þegar alt er athugað, hvort orðin þeirra gjöra
mönnum jafn-varanlega hlýtt um hjartað. Andans heirn-
ur virðist standa honum opinn og sjón hans þangað inn
óvenjulega glögg. Enda segja þeir, sem eiga þess kost
að hlýða prédikun hans stöðugt, að aðal-umtalsefni hans,
er hann aldrei þreytist á að kljúfa til mergjar fyrir tilheyr-
endum sínum, sé veruleiki hins andlega heims. Hve
nær sem hann talar, hvort heldur í kirkju eða utan kirkju,
eru hugsanir hans eins og hægur arineldur, sem brennur
svo hlýtt og notalega, að öllum líður vel, og eru farnir að
hugsa göfugar hugsanir og hreinar áður en þeir sjálfir vita.
Harðorður og bersögull getur hann þó stundum verið og
enginn hefir betur flett ofan af syndum hins fínna hluta
mannfélagsins hér í borginni en einmitt hann.
Hvað eftir annað hafa auðugir útgefendur bóka reynt
að fá hann til að hætta við prestsstöðu sína og gefa sig
algjörlega við bókmentum. Öllum slíkum tilboðum hefir
hann hafnað, enda kemur öllum saman um, að honum láti
einstaklega vel að vera prestur. Álítur hann það hina
3