Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 73

ALMANAK 1906.
43
og ekkert, sem gaf til kynna, hver þar væri grafmn. En
tvær litlar furuviðargreinar höfðu nýlega verið lagðar þar
í kross, og fáein ný-uppslitin blóm láu þar líka, og var
þeim raðað þannig, að þau mynduðu stafina: H. og M.
í næstum hverri einustu viku, alt sumarið, sá eg
Mabel í grafreitiaum; alt af var það sama leiðið, sem hún
var að hugsa um og hlúa að, og alt af raðaði hún nýjum
og nýjum blómum á það og lagði þar af og til tvær litlar
furuviðargreinar í kross. En ævinlega, þegar hún gætti að
mér, þá fór hún út úr garðinum og heim til sín, án þess
að tala við mig eitt einasta orð.
í fyrstu hélt eg, að þetta væri gröf föður hennar,
seni hún var alt af að hugsa um. Eg vissi, að hann var
löngu dáinn — að hann hafði dáið, þegar Mabel var lítið
barn. En hitt vissi eg ekki þá,að Atlantshafið væri gröfin
hans.
Mabel og móðir hennar bjuggu einar sér í húsi, sem
var í miðri hlíðinni, rétt fyrir sunnan Duncans-lækinn. I
kring um húsið var dálítill runnur af kræklóttum eplatrjám.
og neðar í hlíðinni stóð gömul hlaða og fjögur álmtré.
Eg man það, að okkur íslenzku drengjunum þótti þessi
hlaða nokkuð einkennileg, af því að annar stafninn var
rauður á lit, en hinn blár, og báðar hliðarnar bleikar.—
Þær nræðgur voru ,yíst fremur fátækar, en þær komust þó
af án þess, að þiggja hjálp annarra. Báðar voru þær mjög
vinnugefnar, eins og fiestar skozkar alþýðukonur í Nýja
Skotlandi, og þeini þótti það engin minkunn, að vinna
úti-verk, ef alt var hreint og fágað inni í húsinu þeirra.
Eg heyrði sjaldan neinn tala um þær mæðgur, en þegar
svo bar við, þá var það ævinlegá gott, sem um þær var
sagt. ,,Hún Mrs. Mclsaac er ráðvönd og iðjusöm kona“,
heyrði eg húsbónda minn segja einu sinni; ,,og hún Mabel