Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 79
ALMANAK 1906.
49
á hverju sumri. Henni þótti orðið svo—en hvað er eg
að segja! Hún er há-skozk í báðar ættir, en Háskotar eru
seinir til að gleyma þeim, sem þeim hefir einu sinni þótt
vænt um.—Þegar íslendingar settust að á Mooselands-
hálsum, þá báðum við prestinn okkar að komast eftir því,
hvort þeir könnuðust nokkuð við þenna mann og fólk
hans. En hann hefir víst ekki orðið neins vísari í því efni.—
Við geymurn koffortið þangað til einhver af ættingjum
hans gefur sig fram.“
,,En munið þið ekki seinna nafnið hans?“ sagði eg.
,,Nei, því miður munum við það ekki,en fyrsti stafur-
inn í því var M, og það endaði á ,,son.“ Hann var aldrei
kallaður annað en Harry. — En reyndu að komast eftir
því, hver hann var og hvar ættingjar hans eru, og láttu
okkur svo vita það. — Ó, eg man, að hann vildi segja
okkur eitthvað um hana móður sína, rétt áður en hann
dó. Það voru tár í fallegu bláu augunum hans þá, og
hann klappaði á hönd mína. Hann var alt af svo góðlát-
legur, og þakklátur var hann fyrir alt, sem fyrir hann var
gjört, og hann kvartaði aldrei. En við áttum svo bágt
með að skilja hann. — Um mitt sumarið virtist honum
vera að batna, og hann var á fótum nokkura daga. Við
bárum ruggustólinn út í garðinn á daginn, og hann
sat í forsælunni undir stóra eplatrénu þarna, stundarkorn
eftir hádegið. En svo hnignaði honum brátt aftur og —
dó um hanstið. — Já, aumingja Mabel hefir alt af verið
svo undarleg síðan. “ .
Mrs. Mclsaac horfði út í bláinn litla stund, og eg sá
að henni vöknaði um angun. Svo gengum við fram í
borðstofunS, þar sem við höfðum skilið við Mabel. En
hún var horfln.
Litlu síðar kvaddi eg Mrs. Mclsaac og hélt heim.