Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 120

9°
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
mælti á móti, og baö bróöur sinn muna eftir því að heið-
ur þeirra væri í veði. Sýnir þetta skaplyndi hans, og
uppeldi að nokkuru leyti.
Hin sagan er um hann, er hann á unglingsaldri var
á skipi norður í íshaíi. Hann hafði gengið frá skipinu
eftir ísbreiðu nokkurri. Stundu seinna var hans saknað
og leit var gerð. Fanst hann þá að þrotum kominn í við-
ureign við bjarndýr, er sótti að honum, en h onum
hafði mistekist að skjóta. ,,Varstu ekki hræddur við
dýrið“, spurði frændi hans. ,,Hvað þýðir það að vera
liræddur“, svaraði drengurinn. Hvað sem hæft er í sögu
þessari, sýnir hún traust það, sent Englendingar báru'til
þessa mikilmennis síns.
Þegar Nelson var tólf ára að aldri, bað hann frænda
sinn, Suckling sjóforingja, leyfis að verða einn af hásetum
hans. Bæði var það, að Nelson undi sér bezt við sjó, enda
sá hann, að efnalegar ástæður foreldra sinna voru ekki
góðar, og gat hann því ekki búist við að öðlast ákjósan-
legan þroska í föðurgarði. Þó var það á hinn bóginn
alt annað en glæsilegt að gerast sjómaður í þá daga.
Skipsreglurnar voru harðar, — nærri því grimdarfullar,-—
og Nelson heilsutæpur á unga aldri. En vonin um að
verða að manni vóg meira í huga hans en allar þær tor-
færur er fyrir hendi lágu. Hann var með frænda sínum
á skipinu ,,Raisonnable“ um nokkurn tíma, en eftir það
var hann settur á skipið ,,Triumph“. Það skip var sent í
kaupferð til Vestur Indía-eyjanna. Lærðist Nelson sjó-
menska vel á þeim ferðum, og eru nokkur bréf til eftir
hann frá þeim árum, er sína ásigkomulag hans um þær
mundir. Árið 1773 var hann meðlimur rannsóknarferðar
til norðurheimskautsins, og reyndist hann dugandi mað-
ur í öllum þeim þrautum, er þeirri ferð voru samfara.
Tuttugu ára að aldri (1778) var hann gerður skip-