Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 124
94
ÓI.AFUR S. THO rgeirsson:
son elti hann á fjórtán skipum til Vestnr Indía-eyjanna,
en er þang'að kom, saknaði Vílleneuve vinar í stað, og:
hélt heimleiðis. Nelson hélt einnig" austur-yfir hafið, og"
kom til Gibraltar. I júlí varð orusta milli Villeneuve’s
og Sir Robert Calders, og lauk svo, að hvorugur sigraði.
Villeneuve sigldi suður til Cadiz, til að láta gera við skip
sín. Þegar Nelson heyrði um orustu þessa, sagði hann:
,,Þetta var slæmt, en þið megið vera vissir um, að eg
skal segja Villeneuve til syndanna. “ í september 1805
fór Nelson frá'Portsmouth í síðasta sinn. Hann sigldi
skipi sínu, Victory, til enska fiotans í grend við Cadiz;
þá hatði N.elson 23 skip, en Villeneuve 36. Svo að
segja daglega bað Nelson ensku stjórnina að senda sér .
meira lið. ,,Það dugarekkert minnaen að gjöreyða frakk-
neska flotanum, og það gerist ekki með litlu liði“, sagði
hann. Hann lagði ráðin á, og ræddi þau við undirmenn
sína, svo ljóslega og vel, að þegar sást til frakkneska flot-
ans að morgni hins 21. október, vissi hver einasti maður,
hvað honum bar að gera.
Þegar alt var undirbúið, gekk Nelson ofan í káetu
sína, og ritaði stutta skýrslu um atlöguna. Síðan féll
hann á kné, og ritaði eftirfylgjandi bæn: „Veiti hinn al-
máttugi guð, sem eg tilbið, flota mínum þýðingarmikinn
og fullkominn sigur, — sigur, sem frelsi ættland mitt og
gjörvalla Evrópu. Verði enginn til þess að flekka þann
sigur með ómannúð eða vanrækslu, heldur séu mannúð
og skyldurækni einkenni gjörvalls brezka flotans. Sjálf-
an mig fel eg honum á hendur, sem skapaði mig. Veiti
hann mér náð til þess að rækja skyldustörf mín trúlega,
og blessi hann viðleitni mína að hjálpa ættlandi mínu. “
Klukkan hálf ellefu gaf Nelson hið fræga merki: ,,í dag
væntir England þess að hver maður geri skyldu sína“.
Bardaginn byrjaði 50 mínútum síðar, og var harður og