Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 122
120
Sköruvíkur-Guðmundur. Hann var annálaður gáfumaður
þar um sveitir. Hann var maður þaullesinn og sérlega vel
heima i stjórnmálum Danmerkur og íslands; las og skrif-
aði dönsku eins og móðurmál sitt. Hann hafði líka yndi
af þvi að fræða aðra um það, sem honum þótti merkilegast
í stjórnmálum þjóðanna, og lýsa áhrifum þeim, sem beztu
stjórnmálamenn Islands hefðu haft á þing og þjóð með
ræðum og ritum, bæði að fornu og nýju. Hvort sem hann
var staddur á fjölmennum mannfundum eða var næturgest-
ur, þótti flestum bezt að þegja og hlusta meðan Guðmundur
frá Sköruvík talaði. Um 1880 var hann í kjöri sem þing-
maður fyrir Norður-Þingeyjarsýslu móti séra Benedikt.
Kristjánssyni I Múla, en tapaði með eins atkvæðis mun eða
svo. Hann var lengi sýslunefndarmaður sveitar sinnar, og
einnig mikið við hreppstjórnarstörf þess héraðs. Guðmund-
ur og kona hans fluttu til þessa lands 1886 og settust að hjá
börnum sínum, sem þá voru búsett við Little Salt. Þar dó
Guðrún kona hans. Litlu seinna flutti Guðmundur til Al-
bertafylkis í Canada, og er hans þar getið í Landnámsþátt-
um Islendinga úr því héraði (Almanak 1911, bls. 49 )
ólafur ólst upp hjá foreldrum sínum í Sköruvík til ársins
1876; fluttist það ár til Ameriku. Nam land til ábúðar
haustið 1879. Flutti þangað búferlum vorið 1880. Giftist
þar í bygð, sem þá var nefnd Little Salt, árið 1884. Flutti
þaðan til Alberta haustið 1886, og bjó þar til dauðadægurs,
sem bar að 5. júní 1893, Þá var hann aðeins 38 ára að aldri.
Lýsing á persónu hans og eiginleikum er vel sögð og sönn
í landnámsþáttum þess héraðs eftir Jónas J. Húnford. (Sjá
Almanak Ó. S. Th. 1912, bls. 77—79.)
Aðalmundur Guðmundsson er fæddur á Skálum á Langa-
nesi í Norður-Þingeyjarsýslu árið 1851. Foreldrar hans voru
þau velmetnu heiðurshjón Guðmundur Sigurðsson og kona
hans Aðalbjörg Jónsdóttir frá Hallgilsstöðum í sömu sveit.
Skálahjónin voru orðlögð fyrir gestrisni og hjálpsemi við
alla, en ekki sízt við þá fátæku, sem oft lögðu leiðir þangað,
þegar bjargarskortur bar þeim að höndum. Það mátti
segja um Skálahjónin, eins og sagt var um Gunnar á Hlíð-