Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 136

134
(eða með þeim fyrstu) á heimilinu til að fara á fætur á
morg-nanna, og síðust allra til að ganga til hvíldar á kvöld-
in, eftir að hafa unnið uppihaldslaust allan liðlangan daginn.
Og hvíldarlaus vinna var jafnan það, sem hún átti í vænd-
um með morgundeginum. En hún gjörði hverjum degi sín
skil, og kvartaði aldrei og lét ekki hugfallast, þó lífskjörin
væru oft næsta þung, og þröngt væri í búi og ástæður allar
erfiðar. — Islenzku landnámskonurnar í Vesturheimi voru
sannar hetjur, engu síður en karlmennirnir. Þær gjörðu
aldrei mikið úr þeim erfiðleikum, sem þær áttu við að stríða.
Þær sýndu í öllum þrautum og andstreymi svo mikið af
hreinni hugprýði og sönnu þolgæði, að það var vissulega
aðdáunarvert. En við, sem vorum þessum frábæru mann-
kostakonum samtíða, tókum ekki eftir þessum miklu kost-
um þeirra á meðan við vorum á vegi með þeim — við veitt-
um þeim ekki verulega eftirtekt fyr en frumbýlings-barátt-
an var að mestu um garð gengin, og önnur kynslóð tekin við.
Og þegar við segjum baráttu-sögu þessara landnámskvenna,
þá vita dætur þeirra að vísu, að sagan er í öllum atriðum
sönn; en dætra-dætrum þeirra mun oft finnast hún vera
næsta ótrúleg á köflum, eins og lika vonlegt er, því að svo
ólík eru kjör þeirra, yfirleitt, í samanburði við það, sem
ömmur þeirra urðu að reyna á fyrstu landnáms-árunum hér.
Og Guðbjörg Hjaltadóttir var landnámskona i orðsins
fylstu merkingu- Hún hafði reynt flestar þær þrautir, sem
frumbýlingslífinu fylgja, og hún hafði að lokum sigrast á.
þeim öllum, þó hún hefði aldrei orð á því, í því skyni, að
hrósa sér af því. — Um æfi hennar á Islandi veit eg ekkert.
En mér hefir verið sagt, að hún hafi fengið gotb uppeldi,
þó hún væri aldrei til menta sett. Mér hefir verið sagt, að
faðir hennar hafi verið hinn mesti ágætismaður og góður
bóndi, gáfaður og prýðisvel að sér, allra manna hjálpsam-
astur og góður þeim, sem bágt áttu. Guðbjörg mintist jafn-
an föður síns með lofsamlegum orðum; og hún talaði líka
sérlega vel um stjúpu sína, og sagði að hún væri góð og
gáfuð kona. Guðbjörg hefir því alist upp á sönnu fyrir-
myndar-heimili, þar sem aldrei var um hönd haft annað
en það, sem í alla staði var gott og nytsamlegt og heiðar-