Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1926, Síða 104

85
enda. Heima hafði hann lagt sig eftir smáskamta-
lækningum, fremur til að hjálpa sér og fólki sínu, en
til þess að gjöra það að atvinnu. Með fyrri konu
sinni átti hann sex börn og hefir að líkindum oft þurft
til lækninga að taka, þar sem fjölskyldan var stór, en
efnahagur fremur þröngur. Eftir að konan dó, kom
hann börnunum í dvöl á góðum heimilum og gaf með
þeim öllum til eins árs. Sjálfur fór hann vestur um
haf með þeim ásetningi að ná þeim bráðlega, ef honum
líkaði þar að vera. Svo fór hann að smíða. Á þeim
árum var lítið um lækna í Winnipeg, en minna af
peningum meðal hinna fátæku ísl. vesturfara—enda
voru þá allir fátækir. Fóru menn nú að vitja Sig-
urðar til lækninga. Reyndist hann svo heppinn, að
aðsóknin varð svo mikil, að innan árs var smíðavinnu
hans lokið að mestu og hann gaf sig við lækningum
eftir það meðan hatm var í Winnipeg..
Frá fyrra hjónabandi átti Sigurður sex börn; komu
fimm þeirra vestur um haf; þau voru: Eiríkur, nú
dáinn; kona hans var Margrét Nordal, og bjuggu þau
á Láglandi í Bifröst héraði í Nýja ísl. Sólveig, ekkja
Páls Eyjólfssonar frá Eyjólfsstöðum í Winnipeg.
Skarphéðinn, giftur konu af frönskum ættum; Helgi,
einnig giftur, eru þeir báðir í Seattle; Pálína dáin;
og heima á íslandi er Elízabet, kona Finns Gíslasonar
að Álfgerðarholti í Borgarhreppi í Dalasýslu.
Seinni kona Sigurðar er Guðrún Davíðsdóttir,
fædd 19. des. 1855, Foreldrar hennar voru; Davíð
Bjarnason Jónssonar fróða, Egilssonar á Vatnshorni
í Haukadal, Dalasýslu, og Margrét Þorsteinsdóttir, við
Kjalveg, við Ingjaldshól í sömu sveit og sýslu. Kona
Bjarna, en móðir Davíðs föður Guðrúnar, var Guð-
finna dóttir séra Jóns Hjaltalíns á Breiðabólsstað á
Skógarströnd. Guðrún misti ung foreldra sína og
ólst upp að mestu hjá vandalausum. iSíðustu sex ár-
in heima, var hún. í Langey á Breiðafirði Þaðan fór
hún vestur um haf 1881, var á annað ár i Ontario; til
Winnipeg kom hún 1883, giftist Sig. Bárðarsyni 1888.