Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1935, Side 61

63
lians, að færa út landnám íslenzkra bókmenta og
fræða erlendis, en hann var nú til iþess flestum
hæfari sinna samtíðarmanna, amerískra. Dr. Valtýr
Guðmundsson, er var nákunnugur Reeves, segir,
að hann hafi talað íslenzku “rétt vel” og skilið hana
“mæta vel”. (“Tímarit Bókmentafélagsins”, XIII.
1892, bls. 56). Kemur þetta einnig heim við frá-
sögn dr. Jóns Þorkelssonar í “Sunnanfara” (bls.
33).
Eigi var Reeves heldur fyr kominn úr íslands-
ferðinni, en hann fór að lesa íslenzk fræði og
rannsaka af kappi. Sama haustið (1879) sótti
hann fyrirlestra við háskólann í Berlín og lagði
þar auk annars stund á forníslenzkar bókmentir. í
ársbyrjun 1880 er hann kominn norður til Kaup-
mannahafnar og kveður rannsókn íslenzkra hand-
rita aðalerindi sitt þar. Nokkru síðar hélt hann
heimleiðis til Vesturheims; varð nú og á næstu
árum margt til þess að hindra íslenzkar fræði-
iðkanir hans. Umsvifamikil og tímafrek störf
hlóðust á hann heima fyrir; í maí 1883 varð hann
fyrir því reiðarslagi, að missa föður sinn, en miklir
kærleikar voru með þeim feðgum; hann átt
einnig öðru hvoru við vanheilsu að stríða, og va
því oft í ferðalögum sér til heilsubótar, eða annara
erinda.
Jafnan voru þó bókmentastörfin ofarlega í huga
hans. Á árunum 1880—82 sneri hann skáldsögu
Jóns Thoroddsens Pilti og stúlku á enska tungu,
þó eigi væri þýðingin prentuð fyr en allmörgum
árum síðar. Haustið og veturinn 1887—88 vann
hann kappsamlega að bók sinni um Vínlandsferð-
irnar. Átti hann orðið ágætt íslenzkt bókasafn og
aflaði sér stöðugt viðbóta frá bóksölum í Þýzka-
landi, Englandi og á Norðurlöndum. Um þessar
mundir þýddi hann einnig á ensku Hænsnaþóris
sögu, Flóamanna sögu, og allmikinn hluta Eyr-
byggju, en engar þein-a þyðingar hans hafa prent-
aðar verið.
Aðalviðfangefni hans var samt ritið um Vínlands-