Afturelding - 01.05.1945, Síða 8
AFTURELDING
hann að liorfa upp á alla félaga sína cleyja. Hann
vahli miðjuna.
Þeir stauluðust út í leiftrandi sólskinið, liærulang-
ir, tötralegir, gráir í andliti með augun glanzandi af
skelfingu. Snögg en vingjarnleg rödd hljómaði í eyr-
iim þeirra, sem úr fjarska: — „Piltar, í dag hlotnast
mér sú ánægja að geta sagt ykkur, að mál ykkar hefur
verið rannsakað, og með tilliti til kringumstæðnanna,
ér þið voruð handteknir, hefur verið ákveðið að láta
ykkur alla lausa. Farið heim til ykkar!“ — Það var
sjálfur dómarinn, sem var að tala!
Fangarnir stóðu kyrrir, orðlausir, efasamir og
kjánalegir. „Þú j)arna með hamarinn og meitilinn,
komdu þér áfram! Höggðu af þeim lilekkina, og
flýttu })ér svoIítið!“ skipaði dómarinn.
Þegar fangarnir höfðu verið leystir úr viðjum sín-
um, þá voru |>eir enn hikandi og óttuðust, að verið
væri að gabba j)á, og að þeir yrðu skotnir í bakið,
ef þeir sýndu sig í að leggja af stað. „Ó, vel á minnst,
komið liingað allir“, sagði dómarinn. „Fulltrúi minn
hefur búið út vegabréf handa ykkur. Þið munuð
þarfnast þess!“
Þeir fylgdu honum til skrifstofunnar. Hver maður
fékk sitt vegabréf — vegabréf til frelsisins.
„Hve margir ykkar eru meira en 30 mílur vegar
að lieiman?“ Það kom í ljós, að allir áttu þeir lengra
heim. Dómarinn skipaði þá gjaldkeranum að láta
mennina liafa fé, er mætti nægja þeim til fararinnar.
Á meðan vinur vor var á heimleiðinni, rann j)að
upp fyrir lionum, sem orðið var.
„Jesús hefur bænheyrt mig“, hvíslaði liann í djúp»
um, lotningarfullum ótta. „Jesús hefur lekið mig úr
fangelsinu! Jesús hefur gert allt, sem ég bað hann
um!“ Hann varð glaðari og glaðari, eftir því sem hann
hugleiddi jietta betur. „Það er dásamlegt! Jesús er
raunveruleg persóna, lifandi, lifandi! Hann er meS
mer!
Loks var liann kominn heim. Hann sagði umsvifa-
laust fólki sínu frá reynslu sinni, því til mikillar
undrunar. „Þið verðið öll að skilja það, og þú kona
mín, að við ættum að henda öllum þessum gagnslausu
skurðgoðum. Jesús hefur bjargað mér úr fangelsinu.
Hann er raunverulegur! Við skulum öll dýrka liann
— skiljið þið mig? Ég var dauðans matur, en ég bað
til Jesú nótt og dag og hann gerði allt, sem ég bað
hann. Hann er GuS!“
Seinna komst þessi maður í samband við reynda
kristna menn og trúboða og hann öðlaðist uppfræðslu
um og þekkingii á Guði og vegmn lians. Með tíman-
um varð liann einlægur og ötull prédikari, jafn djarf-
ur og áhugasamur í boðun Guðsríkis, eins og áður í
syndinni. Hann er nú í ættborg sinni, starfandi sem
evangelisti. Hann reiðir sig á, að Guð sjái fyrir ö11-
um þörfum lians. Hann hefur orðið að fara í gegn-
>óiaruppra§
Út frá Jí'sú hreina hjarta
lieilagt blóS til lausnar rann.
ViS þann kœrleiksbrunninn bjarta
blessun mikla' og svölun fann.
Asýnd Drottins dýrleg lýsti,
döpru barni aS /ijarta þrýsti.
Gpp til himins Herrann leit,
Heljarf jötur sundur sleit.
HneigSi ásýnd Herrann blíSi.
Heilagl verkiS fullkomnaS.
Syndaeymdin öll þá flýSi,
er ég kom á þennan staS.
BlóS og vatn frá brostnu hjarta
brauzt fram náSarlindin bjarta.
Kœrleiksbylgjan björt og há
bjargi lyfti hjarta frá.
Sólarupprás, sunnudagur,
Sonur GuSs er upprisinn.
Páskadagur dýrSarfagur,
dýrstur unnir.n sigurinn.
Sólaruppráis œvi minnar,
upprisudýrS náSar þinnar.
Kóngur lífsins kominn er,
Kristur minn, ég fagna þér.
Fagnar himinn, fagnar jörSin,
fagnar allt, sem lifir þér.
DýrS sé GuSi! Hólpin ItjörSin
hvítasunnutáknin sér.
Krists upprisu blómin boSa.
RaSast allt í morgunroSa.
GleSitárum gra>tur jörS,
glöS lofsyngur englahjörS.
GuSríSur Þóroddsdúttir.
um hörð próf, sem eintingis liafa aukið traust hans
á Guði og hlýðni hans við hann.
(„Chinas Millions“)
24