Afturelding - 01.05.1945, Blaðsíða 16

AFTURELDING
Kaflar úr bréfum
Ung stúlka, sem býr langt inn til dala, skrifar á
þessa leið:
Ég fékk svo sterka köllun til að skrifa þér
(Á. E.), að mér fannst ég mega til að lilýðnast henni.
Ég bý fremst fram í N. N. og er því langt frá öllum
trúuðum vinum, en ég hefi huggun í Biblíunni minni.
Ég les hana mikið, þegar ég liefi frístundir frá vinnu
minni. Lof og þökk sé Frelsara mínum fyrir það, að
taka mig í sátt við sig, áður en það var orðið of seint
og náðartíminn á enda. Það er svo undursamlegt að
mega kallast Guðs barn og leitast við að vera það
í sannleika. Ég bið Drottin að varðveita mig í frels-
inu og gefa mér styrk, þegar mín er freistað og ég
finn líka, að liann gerir það. Ég er beðin að reykja,
fara í leikbús og dansskemmtanir o. fl., en Guð hefir
gefið mér sigur yfir öllum þessum freistingum og
liann gerir mig sterkari og sterkari í sér .... Ég vona
að mér hlotnist einhverntíina sú náð, að mega verða
að einhverju gagni í víngarði Drottins . . . .“
★
Ungur maður, sem er án samfélags við trúað fólk,
skrifar:
„. .. . Ó, hve það er gott og nauðsynlegt að vera
frelsað Guðs barn á þessari vondu, yfirstandandi öld.
Það er enginn friður, ekkert öryggi annars staðar en
í örmum Drottins. Þetta finn ég nú alveg sérstaklega.
.... Ég hlýt að undrast og þakka stórlega Drottni
mínum og Frelsara, að liann elskaði mig og gaf mér
náð til ða sjá synd mína og taka á móti fyrirgefandi
náð til að sjá synd mína og taka á móti fyrirgefandi
hugðarefni fyrir mig ....
.... Ég hefi verði að lesa bréf Ólafíu sálugu Jó-
hannsdóttur. Það sem mér finnst mest einkenna þau,
er ábugi bennar fyrir málefni Guðs. Hún var mjög
hrifin af Spurgeon og sagði við eitt tækifæri, að liún
hlakkaði til að sjá hann í guðsríki. Afstöðu þeirri,
sem Ólafía tók til hvítasunnuhreyfingarinnar, þegar
Barratt kom frá Ameríku, lýsir bún með nokkrum
orðtim. Segir hún í því sambandi, að hreyfingin liljóti
að vera frá Guði „þegar sálir komi til Jesú og frels-
ist“. Ennfremur segir hún: „Og þegar maður les það,
sem Barratt skrifar, um Andans skírn, finnst inér
maður hljóti að sannfærast um hreinskilni hans“. Og
enn segir hún: „Að mörg kirkjufélög eru á móti lireyf-
ingunni, er engin sönnun fyrir ógildi hennar. Jafn-
vel mörg Guðs börn eru svo ldinduð af trúarjátning-
um og inndrukknum skoðunum annarra, að þau eru
hálf blind“. Þannig farast þessari merku konu orð.
Mér finnst þetta lýsa auðmýkt liennar til Guðs og
eimiig því, að hún er laus við þetta bindandi, dauða
form, sem færir alla eðlilega guðsdýrkun í fjötra.
Mætti Guð gefa málefni sínu mikilbæfa menn og
konur á borð við Ólafíu ....
.... Ég reyni, eins og Guð gefur mér náð til, að
útbreiða ríki lians og í raun og veru trúi ég því, að
Guð noti vitnisburð minn liér, einliverjum til bless-
unar. Mér finnst, að það muni verða aðalefni lífs
míns hér eftir, að vitna um Frelsara minn. Sannar-
lega veitir ekki af, að Guð fái notað alla þá krafta,
stóra og smáa, sem hann liefir yfir að ráða, líf okk-
ar allt þarf að vera stöðugt á lians altari . . . .“
ir
Hjón á Austurlandi skrifa: ,,. . . .En livað þið vor-
uð væn, að koma hingað til okkar í sumar og boða
okkur fagnaðarerindið um Krist. Okkur finnst allt
miklu bjartara síðan og Guð vera enn nær okkur
en áður, enda þótt við fyndum oft nærveru lians.
Dýrmæt gjöf var Bililían frá ykkur. Við lesum í henni
á bverju kvöldi og það veitir okkur svo mikinn styrk
og liuggun .... Indælt væri, ef við ættum eftir að
fá að Iieyra ykkur tala ineira við okkur út frá Orði
Guðs ....“
ir
Kona í góðri stöðu skrifar: Ég liugsa oft
um þær indælu og ógleymanlegu stundir, er við átt-
um saman í Jesú nafni í sumar. Það hefir alltaf verið
mín beitasta þrá, frá því að ég var barn, að vera
þar, sem Drottins orð er talað.. Og innst í sál minni
þrái ég ekkert meira en að ganga á vegi Guðs og
gera bans blessaða vilja .... Ég er stundum að bugsa
um það, Iivað það væri yndislegt ef menn hopuðust
saman á liverju kvöldi og vitnuðu um Drottinn sinn
og Frclsara, og lofuðu liann, eins og þið gerið í livíta-
sunnusöfnuðinum. Það blyti að vekja mennina meira
og auka kærleika þeirra til Guðs. Þegar ég finn Anda
Guðs streyma um sál mína, óska ég oft eftir því, að
inega vera sameinuð mörgum trúuðum vinum, því
að það er svo miklu erfiðara að vera svona ein með
trú sína . . . .“
Á. E.
VJTNIÐ I ORÐUM OG VERKUM.
Ef þér gjörið ekkert annað í framkomu yðar en að
sýna liina dýrmætu afleiðingar náðar Guðs, þá liafið
þér breytt vel. Ef þér bafið innrætt félögum yðarsann-
indi, sem yður sjálfum eru dýrinæt, og reynið að segja
mönnunum: „0, að þér þekktuð þennan frið!“
Það veitir yður óumræðilega gleði, að hitta þá í dýrð,
seni liér hafa laðast að Kristi með svona einföldum
ráðum.
Spurgeon.
32