Afturelding - 01.08.1945, Blaðsíða 11

AFTURELDING
Ritningastaðir, sem vitiia
gegn tóbaksnotkun
Tóbak getur ekki verið Guði til (lýrðar. 1 fyrra.
Korintubréfi 6, 20 stendur eftirfarandi: „Því að þér
eruð verð’i keyptir. Vegsamið J»ví Guð í líkama yðar
og í anda yðar, sem eruð Guðs“. (Ensk þýð.).
Tóbak getur orsakað sjúkdóm á hjarta, einnig or-
sakað krabba í munni, ásamt mörgum öðrum sjúk-
dómum. 1. Kor. 3, 17 segir: „Ef nokkur eyðir must-
eri Guðs inun Guð eyða honum, |»ví að' musteri Guðs
er lieilagt og }>að eruð J»ér“.
Tóbaksuotkun liefir í för með sér eyðirig fjármuna.
En í Jóli. 6, 12 bauð Kristur að safna saman J»ví, sem
afgangs var til þess að ekkert færi til ónýtis.
Tóbaksnotkun er skerðing á rélti annara. Er J»ar
átt við bið óliolla og óbeilnæma andrúmsloft, sem
tóbaksreykur veldur. — Vér eigum ekki að vera ná-
unganum til ásteytingar á nokkurn bátt. Því Guðs
orð segir, að vér eigum að elska náungann eins og
sjálfa oss. Gal. 5, 14.
Tóbaksnotkun er miður lieppilegur siður til eftir-
breytni fyrir unga og gamla. En Jesús segir í Matt.
5, 16: „Látið ljós yðar skína þannig fyrir mönnun-
um, að þeir sjái góðverk yðar, og vegsami Föður yð-
ar, sem er í bimninum“. (Ensk J»ýð.).
Tóbaksnotkun er saurugur vani. En J»ar á móli
segir oss svo í 2. Kor. 7, 1: „Hreinsa sjálfa oss af
allri saurgun á holdi og anda, svo vér náum fullkomn-
um lieilagleik með guðsótta“. Einnig er tóbaksnautn-
in Jiannig, að hún lieldur flestum í föstuin fjötrum,
sem eitt sinn hafa byrjað á henni. Róm. 6, 12 segir:
„Látið því ekki syndina ríkja í dauðlegum líkama
yðar, svo að þér blýðnist girndum bans“.
Tóbaksnautn orsakar óeðlilega fýkn eða löngun og
leiðir oft til annars ills, t. d. vínnautnar. Sannast þá
mig liitta viðbúinn?
Ó, lát mig hvíld ei fyrri fá,
en fengiíV liefi ég vissu þá.
Og fyrr en svara sér þú mig:
Þú sér ég elska þig“.
Nú hefir blessaður Drottinn af miskunn sinni leitt
mig inn til hvíldar sinnar, eins og stendur í Hebr.
4, 9—10: „Því að sá, sem gengið liefir inn til hvíld-
ar bans, befir og sjálfur tekið sér livíld eftir verk
sín, eins og Guð hvíldist eftir verk sín“. Þetta hefir
rætzt á inér. Ég hefi gengið inn til hvíldarinnar í
Kristi, eftir verk mín og tilraunir að vinna fyrir
minni eigin sálulijálp. Guð bjálpi öllum að sjá J»etta,
að við Jjurfum aðeins að ganga inn í J»að, sem er
fyrirbúið okkur í fullkomnu verki Krists, Jjví að
ekkert annað en endurlausn hans getur bjálpað okkur.
Margrét Þórarinsdóttir.
að „ein syndin býður aimari heim“. Róm. 6, 16 segir
oss, að beim, sem vér frambjóðum sjálfa oss fyrir
J»jóna, til hlýðni, J»ess þjónar erum vér, bvort heldur
er syndar til dauða eða hlýðni til réttlætis.. Einnig
Róm. 8, 16: „Ef J»ér lifið eftir boldinu munið þér
deyja“.
Þar sem tóbaksnotkun yfirleitt er óliollur. ósiðsam-
legur og ófagur ávani, kemur J»að þvert ofan í áminn-
inguna, sem postulinn gefur oss í Róm. 12, 17. Þar
segir: „Stundið J»að sein fagurt er fyrir sjónum allru
manna“.
„En J»eir, sem eru Krists Jesú, bafa krossfest liold-
ið með á6tríðum þess og girndum“. Gal. 5, 22. Sam-
kvæmt þessu orði, er ekki frekar liægt að leyfa sér
notkun tóbaks, en að lialda fast í eitthvað af þeim
„boldsins verkum“, sem upp eru talin í Gal. 5, 19—
21: „Og eigi skalt J»ú færa andstyggilegan hlut inn
í bús J»itt, svo að þú fallir ekki í sama bannið, sem
hann er í: Þú skalt liafa megnan viðbjóð og and-
styggð á því, J»ví að J»að er bannfærður hlutur“. 5.
Mós. 7, 26. Þessi orð ættu að vera rík í huga sér-
hvers manns, sem eigi hefir vanið sig á tóbak. „Stund-
ið .... lielgun, því að án hennar fær enginn Drott-
inn litið“. Heb. 12, 14.
Sérliver söfnuður, sem leiddur er af presti, sem
neytir tóbaks, befir rétt til að krefjast þess af hon-
um að hann hreinsi sjálfan 6Íg af slíkum saurugleika,
eða fari frá embætti. — Ef þú befir verið svo óliepp-
inn, að venja J»ig á þennan ljóta sið, þá vil ég segja
við þig, að Jesús elskar þig og að liann væntir J»ess
að fá að gjöra sér bústað lijá þér. Hann er máttugur
að frelsa og varðveita þig frá sérhverri syndsamlegri
löngun. Vilt J»ú ekki treysta bonum nú til að gjöra
það. Lausl. J»ýtt og endursagt úr ensku.
Einar Jóhann Gíslason.
Guðs verk og manna verk.
Ef vér lítum í sinásjá, þá sjáum vér, liver fádæma
munur er á verkum mannanna og dásemdarverkum
Guðs úti í náttúrunni.
Ef vér lítum í eggina á rakblaði, }»á lítur hún
út eins og sög væri. Oddur á saumnál er á að líta
eins og járnstöng, svo er yfirborðið á henni ójafnt
og lirjúft. Broddur býflugunnar er J»ar á móti svo
jafn og fágaður, og svo mjór, að hann verður varla
greindur beru auga. Smágjörvasti þráðurinn, sem vél-
ar vorar geta framleitt, er allur með hárum og trefj-
um fyrir smásjánni, en þráður silkiormsins er al-
sléttur, gljáandi og hvarvetna eins. Minnsti depill, sem
vér getum merkt á pappír með penna er óreglulegur
og grófur fyrir smásjá, en deplarnir á vængjum fiðr-
ildisins eru gallalausir liringir.
43
i