Afturelding - 01.08.1945, Blaðsíða 12
AFTURELDING
t>egar ég missti aí spor-
vagninum
Fyrir mörguni árum síðan heimsótti ég bernsku-
stöðvar mínar til að kveðja vini og vandamenn áð-
ur en ég færi til Afríku. Það var borgin Connecticut.
Síðast kom ég til stórkaupmanns nokkurs, er ég liafði
unnið hjá sem vikadrengur. Fram lijá lnið hans rann
sporvagninn á bverri klukkustund, og ég þurfti að
taka næsta vagn til að ná í rétta járnbrautarlest til
næstu borgar. 1 samtalinu við kaupmanninn minnt-
ist bann á, að bvítasunnufjölskylda skuldaði sér dá-
litla peninga og fannst honum það léleg meðmæli
með fólki, sem fyndist það liafa betri kristindóm en
aðrir. Ég reyndi að afsaka fjölskylduna, og útskýrði
fyrir honum, að fjölskyldan væri mjög fátæk, og
hefði þar að auki liaft töluverð veikindi á heimil-
inu. Ég reyndi að sannfæra liann, að þetta væri heið-
arlegt fólk, sem mundi greiða skuhl sína við fyrsta
tækifæri. Á meðan samtalið fór fram, talaði Guðs
Andi til mín að borga skuldina. I bjarta mínu and-
mælti ég þessu. Ég væri trúboði, sem ekki liefði pen-
inga til að greiða annara reikninga, enda hefði ég
þá ekki heldur nóg í fargjald til þess áætlunarstaðar.
er ég þurfti að ná um kvöldið. Ég hraðaði niér út
xtr búðinni, en aðeins til að sjá á eftir vagninum,
sem ég ætlaði að taka. Aftur talaði Guðs Andi til
mín, að Guð hefði látið mig missa vagninn, af því
ég hefði ekki greitt skuldina. Ég sneri strax aftur
inn í búðina og spurði, hve hár reikningurinn væri,
því ég ætlaði að greiða hann. Hann var nokkur cent
yfir 19 dollara, sem var bér um bil allir þeir pen-
ingar er ég hafði á mér. Kaupmaður varð glaður
að fá peningana, og skrifaði út kvittun. Ég kvaddi
og gekk iit glaður og hamingjusamur, því ég var
sannfærður um handleiðslu Drottins. Og fyrst ég
hafði hlýtt honum, mundi bann sjá fyrir þörfum
mínum, þótt ég sæi ekki nú á bvern hátt það yrði.
Klukkustund seinna kom vagninn og ég sté inn, og
þremur búsasamstæðum seinna kom sonur landsstjór-
ans inn. Við þekktust lítið eitt, og vorum báðir ánægð-
ir að hafa samfylgd tólf mílna akstur, sem við áttum
fyrir böndum. Hann hafði heyrt, að ég væri að fara
til Afríku, og talaði um triiboðsstarf með miklum
ábuga.
Áður en við skildum, spurði liann, hvort bann
mætti gefa mér ofurlítið offur, og tók upp 20 doll-
ara seðil og rétti mér. Þetta var vel það, sem ég
hafði greitt stórkaupmamiinum, og ég .ar fagnandi
að sjá bandleiðslu Guðs á báðum endurn línunnar.
Árangurinn af að ég missti sporvagninn: 1) Góður
ferðafélagi. 2) Kaupmaðurinn fékk skidd sína greidda.
3) Fátæk fjölskylda gladdist. 4) Vinur minn fékk
KRISTÍN SVEINSDÓTTIR
Fædd 2. marz 1886, (láin 12. marz 1945 á
sjúkrahúsinu, Vestmannaeyjum.
Kveðja frá trúsystur.
Fg kvtiö þig, mín systir, með kœrustu þökk.
Á kveSjustnnd var ba’Si þakklát og klökk.
Þú lifir nú sæl í GuSs sólbjörtu dýr'ö
frá sjúkdómi leyst og frá þjáningu og rýrfi.
Þú þráSir aS komast á Frelsarans fund.
Svo frjáls varstu og örugg á ha’ttunnar stund,
því Kristur var líf þitt og Ijós þinni önd,
því leizt þú í trú ái GuSs agandi. hönd.
Þín bœn var svo einlœg, svo bjargföst og Itrein.
Þig blessaSi Droltinn í gegnum þín mein.
Þú skildir oe þalikaSir þyrnanna braut
Og þolgæSi lærSir viS Frelsarans skaut.
Þín minning sé blessuS og ba’nanna störf.
— Á biSjandi fólki viS höfum nú þörf. —
ViS sannleika Drottins þú sönn varst og trú.
Á sadunnar landi munt uppskera nú.
Þú áttir í hjartanu heilaga glóS,
varst hreinsuS í trúnni á Frelsarans blóS.
Jafnt djörfung og einlægni þakka ég þér
og þjónustu í Drottni til leiSsagnar mér.
Þitt andlát var fagurt, svo bjart og svo blítt,
fmí búiS lijá GuSi var he.imkynni nýtt.
Og augu þín voru svo barnsleg og blá,
sem birtuna í himninum sæirSu þá.
GuSríSur S. Þóroddsdóttir.
tækifæri að styðja málefni Drottins. 5) Ég var mjög
hamingjusamur. 6) Nafn Drottins vegsamaðist.
„Ég vil kenna þér og fræða þig um veg þann, er
þú átt að ganga, ég vil kenna þér ráð, bafa augun
á þér“. Sálm. 32, 8.
Hann leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns
síns. Sálm. 23, 3. H. fí. Garbock.
44