Afturelding - 01.10.1945, Blaðsíða 5

AFTURELDING
Hönd Guös. Abraham er kallafiur af Gndi.
SÁ STAÐI.W ÁLENGDAR
Hefir þú Iialdið af stað? Já, ég geng x'it frá því,
að þú Iiafir lieyrt Orð Guðs, tekið á móti því og
haldið af stað. — En hvert?
Nú skulum við Jieyra lýsinguna á Abraliam: „Og
Abraliam var árla á fótum næsta morgun .... tók
sig upp og hélt af stað ....“ Ef lýsingin á hlýðni
Abrahams liefði ekki náð lengra, hefði hún verið
nákvæm tjáning á trúarlífi margra Guðs barna. Þau
eru árla á fótum næsta morgun, eftir að Guð liefir
talað til þeirra, — Guði sé lof fyrir það! Þau eru
lirifin inn að hjartarótum. Samtalið við þau, get-
ur, ef til vill, byrjað um daginn og veginn, en það
er sveigt og beygt þangað til það snýst allt um Jes-
úm. Eins og allar leiðir lágu til Róm, svo liggja allar
leiöir þessara kæru Guðs barna að hinum mikla
miðdepli — Jesú. Þarna logar fyrsti kærleikurinn
á lampa sínum. Og hermt væri rangt, ef ekki væri
sagt, að Guðs hörn þessi hefðu haldið af stað.. En
eins og það er ekki fullkomin lýsing á hlýðni Ahra-
Iiams, svo finnum við ekki heldur neina fyrirmynd
í þessiun orðum: liélt af stað. Taktu eftir hvað þau
eru óákveðin. Þau gefa rúm fyrir allar leiðir, nema
trúi, að þessi hjón muim alls ekki fara á mis við
laun sín.
Ég ætla ekki að liafa þessar línur fleiri, þó að mörgu
mætti við bæta af minningum þessara heilögu daga,
en um leið og ég sendi öllum bræðrum og systrum,
sem þessar línur lesa, kærar kveðjur, j)á vil ég segja
það að enga hjartans gleði veit ég meiri en þá, að
fá náð til að vera ein í þeim lióp, sem tilheynr
Drottni Jesú. Þvílík tign að vera hans. Líklega skilj-
um við ekki til fulls hversu stórt jtað er, að hann.
sem er Konungur konunganna og Droltinn drottn-
anna skyldi elska okkur svo lieitt, að hann kevpti
okkur með dýrmæta hjartablóðinu sínu, frá synd og
dauða til að erfa með sér dýrðarríki himnanna.
Mættum við öll, minnúg þessairar fórnar hans, sækja
meira og meira frain á helgunarbrautinni, svo að við
gætum orðið dugandi víngarðsmenn til að salna sam-
an uppskeru lians.
GuSrún Jónsdóttir.
J>á, sem lieitir úkveSin leiS. Mannshjartað, ósnortið
af Guði, er sem sporhaugur fyrir allar leiðir, nema
eina: Guðs leið.
Þess vegna les ég með atliygli: „Og Abraham var
árla á fótum næsta morgun .... tók sig upp og liélt
af stað, þangaS sem GuS sagSi honum“. Það var
mögulegt, að Orð Guðs hefði komið lil Abrahams og
liann tekið á móti j>ví, verið árla á fótum næsta
morgun, húið sig að heiman nákvæmlega eins og
liann gerði, gengið jafnlangan áfanga fvrsta daginn,
gengið annan daginn til enda, byrjað þriðja daginn
með sömu kostgæfni, séð staðinn álengdar, — en
J)á snúið við eða gengið á svig við hann. En J)á liefði
Ahraliam, frá þeim degi, orðið annar maður, maður
með þverrandi Guðs hlessun í lífi sínu. Hann liefði
orðið eins og liálfmótað ker, sem fallið liefði iir
hendi leirkerasmiðsins. — Það liefði verið eins og
eí Jóliannes skírari hefði dáið áður en hann kom á
þann stað, sem liann benti á Krist: „Sjá, Guðs Lamb-
ið, er her synd heimsins“. Það liefði veriö eins og
ef lærisveinar Ivrists liefðu aldrei náð að vera „allir
saman komnir á einurn stað“ til að öðlast hvítasunnu-
blessunina. Það hefði verið eins og ef Jesús hcfði
aldrei náð að skírast í Jórdan og segja: ,,.... })annig
ber okkur að fullnægja öllu réttlæti“, eða ef hann
hefði dáið áður en hann komst til Golgata og sagði:
„Það er fullkomnað“.
I ráðsályktun Guðs, með trúarlíf harna sinna,
hvers og eins, er inöguleiki að ná jiessari einkuun:
þaS er fullkomnaS. A3 vísu fyllir ekki trúarlíf nokk-
urs manns út í jafn alliliða ramma og líf Krists. En
allt fyrir það markar Guð, hverjum og einum, fvrir
stað, sem honuin er ætlað að ná til, eftir þeim rnæli,
sem Kristur hefir fyrir gjöf sinni (Ef. 4, 7).
Ákvæði Guðs, annars vegar, og möguleikar manns-
ins liins vegar, eru eins og tannhjól í vél, sem
gríp’a hvert inn í annað. Heyrum Orð Guðs: „Því aö
vér eruin smíð lians, skapaðir fyrir samfélagið við
Ivrist Jesúm, til góðra verka, sem Guð liefir áður
fyrirbúið, til jiess að vér skyldum leggja stund á J)au“
(Ef. 2,10). Uppliaflega erum við sköpuð þannig, að
við svörum nákvæmlega til ákveðinna verka, ákveð-
inna markmiða í Guðs ríki, eftir að frelsið er orð-
53