Afturelding - 01.10.1945, Blaðsíða 12

AFTURELDING
Merk kona látin
Þorbjörg frá Grimdarbrekku. Þannig var konan ofl-
ast nefnd, sem lézt í Vestmannaeyjum 2. ágúst s. 1.
og var borin til moblar 14 dögum síðar.
Gagnkunnur maSur sagði einu sinni um bana:
„Manni fíæti dotlið í liug, að Þorbjörg liefði fæðzl
mcð sömu kvnslóð og Auður, kona Gísla Sútssonar,
sem sló fésjóðnum beint í andlit Eyjólfi, er henni
fannst bresta nokkuð á drengskapinn. Svo hefði Þor-
björg sofnað kvöld eitt eftir venjii, en ekki vaknað
fyrri en með þessari kynslóð“. Kunnugir geta svu
dæmt um Jivort líkingin er nálægt sanni eða eklíi.
Ekki verður þó um það deilt, að ltúrt líktist tneira
liinum horfnu kynslóðum, lieldur en þeirri, sem hún
lifði með, sérstaklega að skaphöfninni.
Þorbjörg var Jónsdóttir, fædd í Norður-Garði r
Mýrdal 21. okt. 1872. Fluttist til Vestmannaeyja um
aldamótin. Giftist um Jíkt leyti Magnúsi Eyjólfssyni,
sem er dáinn fyrir nokkrum árum. Börn þeirra eru:
Halldór, Þórarinn og Guðrún, öll búsett í Vest-
mannaeyjum.
Þegar Hvítasunnuvakningin kom til Vm. fvrir
rúmum 20 árum, tók Þorbjörg á móti kenningunni
af öllu Iijarta. Það var alveg eftir skapgerð hennar,
að trúað fólk ætti að trúa öllu Guðs Orði, sníða
ekkert af, bæta engu við. — Fyrir Þorbjörgu, sem
var greind kona, var alltsaman eins eðlilegt og sjálf-
sagt: Taka á móti Kristi, sem frelsara sínum, skír^
ast skírn lians og fyllast Heilögum Anda, af þeirn
einföldu ástæðu, að Orð Guðs mælti svo fyrir. Þor-
j björg var ekki breytingagjörn sjálf, var ekki eitt
í dag, annað á morgun. Því var henni fjarstælt, að
lialda slíkt um Guð og Orð lians. AJlt eða ekkert
og hún valdi allt.
Öll efri árin Jiafði Þorbjörg við mikla vanheilsu
að stríða og gat ekki sótt samkomur mörg síðustu
árin. En Jiver þjáning jók aðeins áliuga liennar fvrir
útbreyslu Guðsríkis. Hún liafði bréfaviðskipti við
marga og notaði þá bréfið ávallt sem tæki til að
útbreiða náðarboðskapinn. Ég gat ekki annað en
lirærst af því svipsinnis, að sjá þessa Jieilsuþrotnu
konu Jeggja sig svo fram til að ávaxta pund sitt.
Eitt sinn sagði hún mér frá því, að gamaJl liáskóla-
kennari Jiefði skrifað sér aðfinnslubréf, við bréfi,
er hún liafði skrifað Jionum, og vítt það, að hún
skrifaði ekki nógu rétt mál. Hún liló við og sagði,
að málefnið væri meira virði en svo, að hún léti
þessa aðfinnslu koma sér til að Jiælta að skrifa. En
liitt duldist mér þó ekki, að lienni rann kapp í kinn
og óskaði eflaust, að eins góð skiJyrði liefðu verið
til menntunar fyrir alþýðufólk, ]>egar hún ólst upp,
og nú væri. Stuttu seinna kom é" aftur til hennar.
Þá var hún nýbúin að fá þrjú bréf frá Ameríku —
þangað skrifaði liún stöðugt — þar sem getið var
uin sérstaka Jrlessun, sem bréf hennar liefðu Jiorið
með sér. — Þá var Þorlrjörg glöð.
Líklega eru þeir fáir, sem starfað liafa að úl-
breiðslu fagnaðarerindioins innan Hvítusunnulireyf-
ingarinnar liérJcndis, scm liafa ekki fengið bréf frá
lienni með uppörfunar orðum og hvatningar, ásamt
peningur.i stungnum innan í. Peningarnir voru fram-
Jag vinsti liandarinnar, eftir að sú Jiægri liafði skrif-
að sjálft liréfið. En svo mikil dul var yfir því, að
vcnjulegast vissi engin um það, nema hún, og sá,
sem viðtók. Sá, sem ]>etta ritar veit með vissu, að
liann liefir fengið svo að skiptir liundruðum króna
í smáskömmtum í bréfum frá lienni. Margir aðrir
liafa líka sögu að segja og þó jós liún aJdrei af
ríksmanns brunni.
Ég lieyrði Þorbjörgu einu sinni segja frá því -—
hún liefir líklega elvki sagt oft frá því að þegar
lmn Iiefði verið ung slúlka, liefði hún eitt simi séð
auðmann misbeita aðstöðu sinni svo mjög, að það
selti að lienni Jiroll. Þann dag, kvaðst hún, liafa
gerl l>æn Agúrs að sinni og beðið oft og Iieitt 1 i 1
Guðs: „Gefðu mér livórki fátækt né auðæfi, en veit
mér minn deildan verð“ (Orðskv. 30, 8). Með rúm-
Jega sjötíu ára Jangri ævi Jét Guð svarið við bessari
bæn renna tiJ Jiennar í farsællega deildum verði.
Alia ævina var Þorlijörg Jivorki fátæk né rík.
Eftir að Afíurelding fór að lvoma út og seinna
Barnablaðið, sendi liún bæði blöðin til ýmissa á sinn
kostnað, líka lil Ameríku.
Ofl áminnti Þorbjör’g aðra, einkum ]>á sem voru
yngri í trúnni, um það að vera Jieilir og óskiptir
við Drottin. Sjónarmið liennar var, að Guðsríki
ætti að ganga á undan öllu öðrii. Eg held að henni
liafi naumast verið Jiægt að taka nokkra afsökun
gilda, þegar málefni Guðs var annarsvegar. Sumir
þoldu ekki áminningar hennar, þótti hún of afdrátt-
arJaus og nokkuð lirjúf. En þeir sem þoldu liær,
Jiafa sagt það með endurtekningu, að fleiri farsælli
Jieilræði liafi þeir ekki fengið annarstaðar frá.
Þegar dauði hénnar nálgaðist, vísaði Iiún á liréf,
8em hún sagðist vera búin að skrifa og lesa ætti við
jarðarför sína. Það var gert eins og hún sagði fvrir
um. Bréfið var alvarleg hvatning til allra, sem fylndu
lienni síðasta spölinn og þeir voru margir — um
]>að, að snúa sér til Krists og fá fyrirgefning svnda
sinna, áður en þeir dæu. Hún liafði líka tekið til
sálmanna, er syngja átti við jarðarförina. Einn þeirra
var: „Vill ]>ú ei velja Jesúm?“ Fyrirbænir henn-
ar, áminningar, liréfaskriftir og peningar — allt var
þetta notað sem meðal til að koma þessari alvarlegu
60